Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

Ο προϊστορικός άνθρωπος… πήγαινε «σινεμά»!

  Οι προϊστορικοί άνθρωποι απολάμβαναν ένα είδος… κινηματογράφου, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις αυστριακών και βρετανών επιστημόνων, που μελετούν εδώ και χρόνια τις χαραγμένες πάνω σε βράχους αρχαίες εικόνες. 
   Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Κέμπριτζ υπό τον Φρέντερικ Μπέικερ του Μουσείου Αρχαιολογίας και Ανθρωπολογίας, καθώς και του αυστριακού πανεπιστημίου εφαρμοσμένων επιστημών Σανκτ Πέλτεν, σε συνεργασία με το γερμανικό πανεπιστήμιο Μπαουχάους της Βαϊμάρης, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, αναλύουν εγχαράξεις σε βράχους από την εποχή του Χαλκού, οι οποίες έχουν βρεθεί σε όλη την Ευρώπη, σε απόμακρες και κρυμμένες τοποθεσίες.
    Όπως εκτιμούν οι ερευνητές, αυτά τα έργα πρώιμης τέχνης είναι κάτι παραπάνω από απλές εικόνες, καθώς συνιστούσαν τμήμα ενός είδους οπτικοακουστικής παράστασης, που θύμιζε πρωτόγονο «σινεμά». Αν και οι εικόνες δεν μπορούσαν να κινηθούν όπως στον σύγχρονο κινηματογράφο, παρόλα αυτά, όπως είπε ο Μπέικερ, δημιουργούνταν διαδοχικές παραστάσεις, όπως στα κινούμενα σκίτσα, οι οποίες δεν προορίζονταν μόνο για θέαση, αλλά και για ακρόαση, καθώς οι βραχογραφίες είναι συνήθως φτιαγμένες σε τοποθεσίες με πολύ καλή ηχώ.
    «Με αυτή την έννοια, οι βραχογραφίες δεν ήσαν απλώς στατικές εικόνες, αλλά δημιουργούσαν μια ιστορία στο μυαλό του θεατή, ακριβώς όπως στον κινηματογράφο», δήλωσε ο Μπέικερ. Οι ερευνητές έχουν ξεκινήσει το «Πρόγραμμα Προϊστορικής Εικόνας» προσπαθώντας να αναδημιουργήσουν αυτά τα πρωτόγονα «φιλμ» με τη βοήθεια της τεχνολογίας των υπολογιστών και να τους δώσουν ζωή όπως σε ένα καρτούν.
    Οι «ταινίες», που χρονολογούνται μεταξύ 4.000 – 1.000 π.Χ., συχνά απεικονίζουν πτήσεις, χορούς ή κυνήγια, ενώ ποτέ δεν δείχνουν τον θάνατο και σπάνια απεικονίζουν γυναίκες. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση τέτοιων «φιλμ» (που απαρτίζονται από σχεδόν 100.000 εικόνες) έχουν βρεθεί στην περιοχή της Λομβαρδίας, στη βόρεια Ιταλία. 
Πηγή: Ελευθεροτυπία

Τεστ σάλιου ανιχνεύει μορφές καρκίνου.

   Ιάπωνες και Αμερικανοί επιστήμονες ανέπτυξαν από κοινού μια νέα τεχνική διάγνωσης, που επιτρέπει την ταχεία ανίχνευση διαφόρων μορφών καρκίνου, με τη χρήση ενός απλού τεστ σάλιου. 
   Οι ερευνητές από το ιαπωνικό πανεπιστήμιο Κέιο και από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας - Λος Άντζελες (UCLA) στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι η νέα μέθοδος μπορεί να διαγνώσει με υψηλό ποσοστό επιτυχίας τον καρκίνο του παγκρέατος, του μαστού και του στόματος. 
  Οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα σάλιου από 215 άτομα, μεταξύ των οποίων και καρκινοπαθείς, και μπόρεσαν να εντοπίσουν 54 ουσίες, η παρουσία των οποίων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση του καρκίνου.
  Αναλύοντας περαιτέρω αυτές τις ουσίες, το τεστ ανίχνευσε το 99% των περιπτώσεων καρκίνου του παγκρέατος, το 95% των περιστατικών καρκίνου του μαστού και το 80% των καρκινικών όγκων στο στόμα. Το τεστ χρειάζεται μισή μέρα το πολύ για να δώσει διαγνωστικά αποτελέσματα.  
  Η νέα τεχνολογία μπορεί να ανιχνεύσει ταυτόχρονα μέχρι 500 διαφορετικές ουσίες στο σάλιο, όπως είπε ο καθηγητής Τομογιόσι Σόγκα του Ινστιτούτου Προωθημένων Βιοεπιστημών του πανεπιστημίου Κέιο. 
  Το ποσοστό επιβίωσης από τον καρκίνο του παγκρέατος και του στόματος είναι χαμηλό, κυρίως επειδή δεν υπάρχουν σαφή συμπτώματα στα πρώτα στάδια, με συνέπεια να καθυστερεί η διάγνωση. Ελπίζεται ότι το νέο τεστ θα διευκολύνει και θα επιταχύνει τη διαδικασία έγκαιρης ανίχνευσης της νόσου. 
  Εκτός από τον καρκίνο, οι επιστήμονες δήλωσαν ότι θα προσπαθήσουν να αξιοποιήσουν το νέο τεστ σάλιου για τη διάγνωση και άλλων ασθενειών.
Πηγή: Ελευθεροτυπία 

Πρώτη απόπειρα πτήσης ηλιακού αεροσκάφους μέσα στη νύχτα!

  Ένα πρωτότυπο καινοτομικό ελβετικό αεροσκάφος, που τροφοδοτείται με την ενέργεια του ήλιου, θα δοκιμάσει, για πρώτη φορά στον κόσμο, να πετάξει στη διάρκεια της νύχτας. 
    Το υψηλής τεχνολογίας μονοθέσιο αεροσκάφος Solar Impulse (Ηλιακή Ώθηση) διαθέτει τεράστιο άνοιγμα φτερών 63,4 μέτρων (όσο ένα Airbus 340) και, παρόλα αυτά, ζυγίζει μόνο 1.600 κιλά, δηλαδή περίπου όσο ένα μεσαίου μεγέθους αυτοκίνητο.
    Το σκάφος τροφοδοτείται από τέσσερις ηλεκτροκινητήρες 10 ίππων (ο καθένας κινητήρας έχει ισχύ περίπου όση η μηχανή με την οποία οι αδελφοί Ράιτ έκαναν την πρώτη ιστορική πτήση τους πριν από 100 χρόνια). Η ταχύτητα απογείωσης του Solar Impulse είναι μόλις 35 χιλιόμετρα την ώρα και η ταχύτητα που πετάει στον αέρα, περίπου η διπλάσια.
    Το αεροσκάφος HB-SIA (η πλήρης ονομασία του) αποθηκεύει στη διάρκεια της μέρας ηλιακή ενέργεια στις μπαταρίες του και θα δοκιμάσει την Πέμπτη το βράδυ να πετάξει πάνω από τη δυτική Ελβετία και την ανατολική Γαλλία, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία, εκμεταλλευόμενο τον καθαρό καλοκαιρινό ουρανό.
    Το σκάφος θα κατευθύνει ο πιλότος Αντρέ Μπόρσμπεργκ, ο οποίος προτίθεται να πετάξει σε υψόμετρο μέχρι 8.500 μέτρων. Ιδιοκτήτης της εταιρίας που κατασκευάζει το Solar Impulse, είναι ο Μπερτράν Πικάρ, που έχει κάνει το γύρο του κόσμου με αερόστατο.
    Το Solar Impulse κατασκευάστηκε πριν επτά μήνες και μέχρι σήμερα έχει κάνει δέκα δοκιμαστικές πτήσεις, όλες μέρα. Αν όλα πάνε καλά και στη νυχτερινή πτήση, τότε προγραμματίζεται για το 2013 ή 2014 ένα παρόμοιο αεροσκάφος -λίγο μικρότερο από το πρωτότυπο- να κάνει το γύρο του κόσμου.
Πηγή: Ελευθεροτυπία 

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Το μυστήριο με τους 97 σκελετούς βρεφών

    Μέχρι τώρα το Χάμπλεντεν, ένα χωριουδάκι έξω από το Λονδίνο, ήταν φημισμένο για την ηρεμία και την ομορφιά του, γεγονός που συνέβαλε στο να χρησιμοποιηθεί ως φόντο πολλών ταινιών. Ανάμεσά τους η ταινία «Sleepy Hollow» με τον Τζόνι Ντεπ και την Κριστίνα Ρίτσι, το «Χορεύοντας με έναν ξένο», πολλές μίνι τηλεοπτικές σειρές κ.ά. 
Σκεύος από την κουζίνα της ρωμαϊκής βίλας 
   Οι αρχαιολογικές μελέτες βάζουν όμως σε υποψία πολλούς, περί του αν το Χάμπλεντεν ήταν πάντοτε τόπος ηρεμίας.
   Οι αρχαιολόγοι που μελέτησαν σκελετούς 97 βρεφών της ρωμαϊκής εποχής, που βρέθηκαν σε μια ρωμαϊκή βίλα στο Χάμπλεντεν, λένε ότι ίσως εκεί να υπήρχε ένας οίκος ανοχής. Μέχρις εδώ ουδέν μεμπτόν. Αλλά φαίνεται πως οι εργαζόμενες εκεί θανάτωναν τα ανεπιθύμητα βρέφη τους. 
    Φαντασίες των επιστημόνων; Αλλά τότε πώς εξηγείται ότι όλα τα μωρά πέθαναν την 40ή εβδομάδα μετά τη γέννησή τους, σε ηλικία δέκα μηνών δηλαδή;
Ανύπαρκτη αντισύλληψη
   Ο Δρ Τζιλ Αϊερς, ο οποίος ασχολείται με την Παιδική Αρχαιολογία, σημειώνει πως εκείνη τη μακρινή εποχή η αντισύλληψη και τα μέσα προφύλαξης για ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ήταν ή ανύπαρκτα ή καθόλου αποτελεσματικά.
   Επομένως θεωρεί πολύ πιθανόν οι «ατυχίες» να ήταν κοινός τόπος. Θεωρεί επίσης πως η δολοφονία βρέφους ίσως και να μην ήταν τότε όσο καταδικαστέα είναι σήμερα.
   Φαίνεται, λέει, πως ολοκληρωμένος άνθρωπος γινόσουν μετά τα δύο χρόνια σου. Οσα πέθαιναν πριν συμπληρώσουν αυτήν την ηλικία δεν θάβονταν καν σε κανονικά νεκροταφεία, αλλά στα σπίτια.
   Ακόμη κι έτσι, όμως, ο αριθμός 97 θεωρείται τεράστιος. Οσο για την ηλικία; Το μήκος των οστών τη μαρτυρά.
    Και στην περίπτωσή μας τα σκελετικά κατάλοιπα είχαν το ίδιο μήκος. Αυτό ακριβώς συνηγορεί υπέρ της δολοφονίας, επειδή σε άλλη περίπτωση τα παιδάκια θα είχαν πεθάνει σε διαφορετικές ηλικίες.
   Μη νομίσετε, βέβαια, πως το εύρημα είναι πρόσφατο. Οι ανασκαφές είχαν γίνει πριν από περίπου 100 χρόνια και τώρα το πεδίο χρησιμοποιείται για την καλλιέργεια δημητριακών. Ο ανασκαφέας, όμως, είχε συγκεντρώσει τα πάντα σε 300 κιβώτια και τα είχε καταγράψει λεπτομερώς.
   Τώρα τα μελετούν ειδικοί ανθρωπολόγοι, που σκέφτονται να κάνουν τεστ DNA, ώστε να βρεθούν το φύλο και οι πιθανές συγγένειες. Οι αρχαιολόγοι, πάλι, θα ξαναψάξουν στο χώμα, για να δουν τι άλλες εκπλήξεις μπορεί να κρύβονται εκεί. 
Πηγή: Έθνος

Το YouTube χρεώνει τα τραγούδια στα βίντεο


   Θέλετε να «ανεβάσετε» ένα τραγούδι στο YouTube; Πληρώστε 1,6 ευρώ! Η δημοφιλέστερη ιστοσελίδα βίντεο στον κόσμο αποφάσισε να χρεώνει το μουσικό περιεχόμενο που αναρτούν οι χρήστες της, υπό τις «ασφυκτικές» πιέσεις της μουσικής βιομηχανίας.
    Η εφαρμογή της -ήδη ισχύουσας- νομοθεσίας παίρνει σάρκα και οστά, με το YouTube να απαγορεύει στους χρήστες του να αναρτούν περιεχόμενο χωρίς προηγουμένως να έχουν πληρώσει γι’ αυτό.
  Η κίνηση αυτή, που ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις μεταξύ των απλών «οικιακών» χρηστών, οι οποίοι δεν χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα για εμπορικούς σκοπούς, βασίζεται στην αρχή ότι η χρήση ενός προϊόντος με κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα (π.χ. ενός τραγουδιού), προϋποθέτει άδεια από τον δημιουργό του.
   Πρακτικά, για να γίνει αυτό, μέχρι τώρα απαιτούνταν μια πολυδαίδαλη και χρονοβόρα διαδικασία. Ο χρήστης θα έπρεπε να βρει σε ποια εταιρεία ανήκει το τραγούδι που έχει επιλέξει, ποιοι άλλοι έχουν κατοχυρωμένα πνευματικά δικαιώματα σε αυτό, έπειτα να επικοινωνήσει μαζί τους, να ζητήσει άδεια και, όταν αυτή του χορηγηθεί, να χρησιμοποιήσει το τραγούδι. Κι όλα αυτά, μόνο και μόνο για να «ανεβάσει» ένα ερασιτεχνικό βίντεο που έφτιαξε, στο οποίο ακούγεται το εν λόγω μουσικό θέμα.
  Όμως, το YouTube βρήκε τη λύση (η οποία είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα αρέσει στους χρήστες).Η εταιρεία Rumblefish, που ασχολείται με την αδειοδότηση προστατευμένης μουσικής, εισάγει μια υπηρεσία πώλησης τραγουδιών που είναι κατοχυρωμένα από πνευματικά δικαιώματα.
   Οι χρήστες θα καταβάλλουν 1,99 δολάρια (1,6 ευρώ), προκειμένου να χρησιμοποιήσουν το τραγούδι που έχουν επιλέξει. Πληρώνοντας αυτό το ποσό, θα έχουν στη διάθεσή τους την πλήρη έκδοση του τραγουδιού. Θα μπορούν, μάλιστα, να το επεξεργαστούν κατά το δοκούν: να το μοντάρουν, να το «κόψουν» και να το αναπαράγουν ξανά και ξανά.
   Η νέα υπηρεσία, με τον τίτλο Friendly Music (Φιλική Μουσική), μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο από ιδιώτες και αποκλειστικά για μη εμπορικούς σκοπούς. Για παράδειγμα, για την ανάρτηση ενός βίντεο από τις καλοκαιρινές τους διακοπές ή από το γάμο τους, το οποίο θέλουν να επενδύσουν μουσικά με ένα τραγούδι. Τυχόν χρήση για εμπορικούς σκοπούς μπορεί να γίνει μόνο κατόπιν χορήγησης ειδικής άδειας (με το αντίτιμο να ανεβαίνει σημαντικά).
    Η υπηρεσία Friendly Music θα παρέχει πρόσβαση σε περισσότερα από 35.000 τραγούδια – κανένα, όμως, ιδιοκτησίας των τεσσάρων μεγαλύτερων δισκογραφικών εταιρειών. Το YouTube ελπίζει ότι μέσα στους προσεχείς μήνες θα συνάψει συμφωνίες με τους περισσότερους «επώνυμους» καλλιτέχνες και θα αρχίσει να διαθέτει τα τραγούδια τους.
    Η εταιρεία δήλωσε ότι  διάλεξε ένα προς ένα τα τραγούδια που διατίθενται από την υπηρεσία, επιλέγοντας μόνο αυτά που πιστεύεται ότι ταιριάζουν ως μουσική υπόκρουση στα βίντεο των χρηστών. Οι χρήστες μπορούν να αναζητήσουν τη μουσική με πολλούς τρόπους, όπως βάσει του είδους της (ροκ, ποπ, τζαζ κ.λπ.) ή της διάθεσής τους (μουσική ευχάριστη, χαλαρωτική, μελαγχολική, «καλοκαιρινή» κ.ά.).
    Η Google, ιδιοκτήτρια του YouTube, «περιπολεί» στον Παγκόσμιο Ιστό και παρακολουθεί τα βίντεο που «ανεβαίνουν» στην ιστοσελίδα, προκειμένου να διαπιστώσει αν οι χρήστες της έχουν «ανεβάσει» προστατευμένη από πνευματικά δικαιώματα μουσική. Από πέρυσι, μάλιστα, έχει αρχίσει να σβήνει τον ήχο στα βίντεο που περιέχουν προστατευμένα τραγούδια. Όσοι χρησιμοποιείτε συχνά το YouTube, θα έχετε πιθανότατα πέσει πάνω σε κάποιο «μουγκό» βίντεο, στο οποίο βλέπετε εικόνα, αλλά δεν ακούτε ήχο.
    Βέβαια, υπάρχει πάντα μια λύση για όσους δεν θέλουν να πληρώσουν. Το 2007, το YouTube ξεκίνησε τη λειτουργία της υπηρεσίας AudioSwap, που δίνει πρόσβαση σε δωρεάν μουσική, για την οποία δεν ισχύουν οι περιορισμοί των πνευματικών δικαιωμάτων. Θα διερωτηθεί κάποιος πόσα είναι τα τραγούδια που δεν προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα και μπορεί ο καθένας να τα χρησιμοποιήσει δωρεάν. «Πραγματικά ελάχιστα», είναι η απάντηση.
     Πάντως, η στρατηγική της Google φαίνεται να λειτουργεί. Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από τότε που απορρίφθηκε η μήνυση της Viacom εναντίον του YouTube, με την οποία η εταιρεία αξίωνε αποζημίωση ύψους ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων για παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Το ομοσπονδιακό δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών απεφάνθη ότι το YouTube προστατεύεται από το νόμο, διότι αφαιρεί το επίμαχο περιεχόμενο, όταν ειδοποιείται από τον πνευματικό του δικαιούχο ότι το υλικό έχει αναρτηθεί χωρίς άδεια.
Πηγή: Τα Νέα

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Χταπόδι - Τειρεσίας προβλέπει το Μουντιάλ!!!!

    «Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες» λέει το γνωστό λαϊκό άσμα, ωστόσο μάλλον θα πρέπει να ανησυχούν γιατί θα τους φάει τη δουλειά ένα...χταπόδι που μπορεί να προβλέψει το μέλλον με ειδικότητα στα αποτελέσματα αγώνων στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
    Πρόκειται για τον Πολ, ένα χταπόδι - μάντη, το οποίο πρόβλεψε ότι η Γερμανία θα πετάξει την Αγγλία έξω από το Μουντιάλ, όπως δήλωσαν οι ιδιοκτήτες του ενυδρείου που φιλοξενείται.
    Οταν το μελετούσαν, ο Πολ διάλεξε ένα μύδι μέσα από ένα δοχείο με την γερμανική σημαια πάνω του μπροστά από ένα ίδιο δοχείο που είχε την σημαία με τον κόκκινο σταυρό του Αγίου Γεωργίου.
    Το δύο ετών κεφαλόποδο κατέχει το ρεκόρ της πρόβλεψης μ' αυτόν τον τρόπο, πριν τα αποτελέσματα των Γερμανών, λένε οι ιδιοκτήτες.
    Ο Πολ προέβλεψε επιτυχώς όλα τα αποτελέσματα της ομάδας της Γερμανίας στην Νότια Αφρική. Μάλιστα, οι φύλακές του δήλωσαν ότι είχε προβλέψει περίπου το 70% των αποτελεσμάτων της Γερμανίας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008!
   Στην διοργάνωση αυτή η Γερμανία είχε φτάσει μέχρι τον τελικό, έχοντας μόνο μία ήττα από την Κροατία, ωστόσο στον τελικό ηττήθηκε από την Ισπανία.
  Αν οι υπεύθυνοι στο Ενυδρείο Θαλάσσιας Ζωής του Oberhausen της Γερμανίας έχουν δίκιο, τότε ο Πολ έχει προβλέψει τα αποτελέσματα τεσσάρων από τους έξι αγώνες του Μουντιάλ.
   «Η πρόβλεψη του Πολ ήταν πρωτοφανής, είπε η εκπρόσωπος του ενυδρείου, Tanja Munzig. Κολύμπησε ευθεία προς το γερμανικό κουτί, σκαρφάλωσε και έβαλε ένα καπάκι στην κορυφή του».
   Το χταπόδι που γεννήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και μεταφέρθηκε στο γερμανικό ενυδρείο έγινε εθνική προσωπικότητα, μετά τις επιτυχείς προβλέψεις για την νίκη της Γερμανίας επί της Αυστραλίας στον πρώτο αγώνα, μετά την ήττα από τη Σερβία και την νίκη επί της Γκάνας.
   Η τελευταία πρόβλεψή του προβλήθηκε από όλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
   Το κουτί που ανοίγει πρώτο ο Πολ δείχνει τον νικητή του εκάστοτε αγώνα, επισημαίνουν οι υπεύθυνοι.
 Πηγή: Έθνος

Η λιτότητα βλάπτει σοβαρά την υγεία

    Οι περικοπές δαπανών στο πλαίσιο του περιορισμού των κοινωνικών παροχών, στις οποίες έχουν προχωρήσει πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, με στόχο να θέσουν υπό έλεγχο τα μεγάλα δημόσια ελλείμματά τους, έχουν μετρήσιμες επιπτώσεις στην υγεία και μπορεί να κοστίσουν μέχρι και ζωές πολιτών, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα. 
    Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, υπό τον κοινωνιολόγο Ντέηβιντ Στάκλερ, παρουσίασαν σχετική μελέτη στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "British Medical Journal", σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, στην οποία αναφέρουν ότι τα επίπεδα κοινωνικών παροχών (δαπανών) σχετίζονται στενά με αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου, ιδίως από ασθένειες όπως η καρδιοπάθεια και ο αλκοολισμός.
    Η ομάδα του Στάκλερ μελέτησε στοιχεία του ΟΟΣΑ για την εξέλιξη των κοινωνικών δαπανών, σε σύγκριση με τα προβλήματα υγείας και τους θανάτους σε 15 ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ των ετών 1980 - 2005. Αναλύοντας τις διαχρονικές τάσεις, οι ερευνητές συμπέραναν ότι όταν οι δημόσιες κοινωνικές παροχές (δαπάνες) ήσαν υψηλές, οι θάνατοι μειώνονταν, ενώ όταν οι δαπάνες περικόπτονταν, οι θάνατοι αυξάνονταν σημαντικά.
    Η έρευνα υπολόγισε ότι, κατά προσέγγιση, για κάθε 80 ευρώ ανά άτομο που περικόπτονται από τις κοινωνικές δαπάνες του κράτους, οι θάνατοι που σχετίζονται με τον αλκοολισμό, αυξάνονται κατά 2,8% και οι θάνατοι από καρδιά κατά 1,2% περίπου.
    «Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι απλοί άνθρωποι μπορεί να πληρώσουν το τελικό τίμημα για τις περικοπές του προϋπολογισμού, φθάνοντας ακόμα και στο σημείο να χάσουν τη ζωή τους», δήλωσε ο Στάκλερ. Οι θάνατοι από καρδιά είναι η κυριότερη αιτία θανάτου στην Ευρώπη και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες, ενώ οι ασθένειες λόγω αλκοολισμού ιεραρχούνται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στην όγδοη θέση στον κατάλογο με τις δέκα κυριότερες αιτίες θανάτου διεθνώς.
    Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι στις ανεπτυγμένες χώρες τα προβλήματα υγείας, τόσο λόγω καρδιάς όσο και λόγω αλκοολισμού, είναι πιο διαδεδομένα μεταξύ των φτωχότερων ανθρώπων.
 Πηγή: Ελευθεροτυπία

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

«Ευρώ» πεταμένα σε χωματερές

   «Τρύπα» στο σύστημα ανακύκλωσης οδηγεί εκατοντάδες τόνους ανακυκλώσιμων υλικών σε χωματερές και ΧΥΤΑ όλης της χώρας, με αποτέλεσμα δημόσιο χρήμα αλλά και χρήσιμα υλικά να χάνονται στα σκουπίδια. 
Δέματα με χαρτί και πλαστικό πεταμένα ανάμεσα στα κοινά σκουπίδια στις χωματερές του Ακραιφνίου
   Δέματα με χαρτί και πλαστικό προς ανακύκλωση εντοπίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ΧΑΔΑ -χώρους ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων- της δυτικής Αττικής, των Μεγάρων, του Ακραιφνίου αλλά και στις άκρες δρόμων του Ασπροπύργου!
  Επιθεωρητές περιβάλλοντος επιβεβαιώνουν ότι το φαινόμενο παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και για το λόγο αυτό διενεργούνται οριζόντιοι έλεγχοι σε όλη την «αλυσίδα» των συμμετεχόντων στην ανακύκλωση ώστε να διαπιστωθεί ποιος είναι ο αδύναμος κρίκος του συστήματος και να επιβληθούν κυρώσεις.
Τρία σενάρια 
  «Υπάρχουν ενδείξεις και στοιχεία ότι μέρος των ανακυκλώσιμων υλικών οδηγούνται είτε πριν είτε μετά τη διαλογή σε ΧΑΔΑ ή ΧΥΤΑ», δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο γενικός επιθεωρητής της ΕΥΕΠ (Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος) κ. Παναγιώτης Μέρκος. Στο στόχαστρο των ελεγκτικών μηχανισμών βρίσκονται παραγωγοί, μεταφορείς, διαλογείς αλλά και τελικοί επεξεργαστές.
   Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (ΥΠΕΚΑ), τρία είναι τα επικρατέστερα σενάρια για την πηγή προέλευσης των δεμάτων:
1)  Κάποια από τα 25 Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) που λειτουργούν ανά την επικράτεια δεν κάνουν σωστή επεξεργασία των υλικών που διαχωρίζουν με αποτέλεσμα οι αγοραστές των προϊόντων τους που είναι συνήθως εργοστάσια ανακύκλωσης-κατασκευής χαρτιού, πλαστικού, μετάλλου, γυαλιού να μην τα αγοράζουν και τελικώς τα δέματα να οδηγούνται στην χωματερή.
   Στα ΚΔΑΥ με συνδυασμό μεθόδων μηχανικής - χειρωνακτικής διαλογής, διαχωρίζονται ανάμεικτα απόβλητα που συλλέγονται από τους μπλε κάδους και ακολούθως πραγματοποιείται αναβάθμιση και δεματοποίηση των διαχωρισθέντων υλικών. Τα υλικά που εξάγονται από ένα ΚΔΑΥ είναι εμπορεύσιμα μόνο αν πληρούν προδιαγραφές που θέτει η βιομηχανία για την ανακύκλωσή τους. Ετσι αν, για παράδειγμα, ένα δέμα χαρτιού είναι επιβαρημένο με ορυκτέλαια, θα επιστραφεί στον ΚΔΑΥ.
  Τη λειτουργία των ΚΔΑΥ εποπτεύει η ΕΕΑΑ (Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης). Οπως μας δήλωσαν εκπρόσωποι της εταιρείας, «τα ΚΔΑΥ που συνεργάζονται με την εταιρεία οφείλουν να λειτουργούν με βάση το εγκεκριμένο από τις αρμόδιες αρχές νομικό πλαίσιο και τις περιβαλλοντικές εγκρίσεις που έχουν λάβει. Εφόσον τα περιστατικά αφορούν συνεργαζόμενα ΚΔΑΥ ή ΟΤΑ, η ΕΕΑΑ θα λάβει τα μέτρα που προβλέπονται». Τα ίδια στελέχη υπογραμμίζουν ότι δεν έχουν ενημερωθεί για τα περιστατικά που αναφέρουμε από τις αρμόδιες αρχές.
Εταιρείες περισυλλογής
2) Το δεύτερο σενάριο εστιάζει σε εταιρείες περισυλλογής ανακυκλώσιμων υλικών που μισθώνουν δήμοι ή μεγάλες βιομηχανίες. Οι εταιρείες αυτές ενδέχεται αντί, ως οφείλουν, να προωθούν το υλικό σε ΚΔΑΥ ή εργοστάσια ανακύκλωσης να το δεματοποιούν και να το πετάνε σε χωματερές, τις περισσότερες φορές επειδή ο σκουπιδότοπος βρίσκεται... στο δρόμο τους.
3) Δήμοι που θέλοντας να απαλλαγούν από το κόστος της ορθής διαχείρισης των οικιακών απόβλητων τα απορρίπτουν σε σκουπιδότοπους.
  Ο καταναλωτής βέβαια πληρώνει εκ των προτέρων την ανακύκλωση του προϊόντος που αγοράζει, αφού στην τελική τιμή έχει ενταχθεί κάποιο ποσό για το σκοπό αυτό. Το ποσό αποδίδεται από τον έμπορο στην ΕΕΑΑ, η οποία με τη σειρά της το αποδίδει στους διαλογείς.
   Ωστόσο, υλικά που θα μπορούσαν να ανακτηθούν καταλήγουν σε ΧΑΔΑ. Υπολογίζεται πως κατά μέσο όρο ένα 15%-30% των μπλε κάδων δεν ανακυκλώνεται. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι πολίτες πετούν στους μπλε κάδους εκτός από υλικά συσκευασίας και οργανικά απόβλητα είτε γιατί από τα ΚΔΑΥ προκύπτουν υπολείμματα, όπως τα μικρά κομμάτια χαρτιού, που δεν μπορούν να αξιοποιηθούν από την υπάρχουσα τεχνολογία.
  «Η διαλογή στην πηγή με τέσσερις κάδους -χαρτιού, υπόλοιπα ανακυκλώσιμα, οργανικά, υπολείμματα- θα μειώσει το προβλήμα, αφού το χαρτί που αποτελεί το 80% του μπλε κάδου θα πηγαίνει κατευθείαν στις χαρτοβιομηχανίες χωρίς απώλειες», υποστηρίζει ο Φίλιππος Κιρκίτσος από την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης.
   Το θεσμικό πλαίσιο που αφορά την ανακύκλωση πρόκειται να αλλάξει το αμέσως προσεχές διάστημα με νέο σχέδιο νόμου. Πηγές του ΥΠΕΚΑ αναφέρουν ότι οι τροποποιήσεις αποσκοπούν στη διασφάλιση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα των συστημάτων, στην επιβολή αυστηρότερων κυρώσεων στους παραβάτες και στην εύρυθμη λειτουργία του Εθνικού Οργανισμού Εναλλακτικής Διαχείρισης Συσκευασιών και άλλων Προϊόντων (ΕΟΕΔΣΑΠ) του φορέα δηλαδή που θα επιβλέπει την όλη διαδιακασία.
 Πηγή: Νάντια Βασιλειάδου, Ελευθεροτυπία

Χάνονται κατακτήσεις 100 χρόνων

   Κατακτήσεις 100 χρόνων, που αντανακλούν τους αγώνες των εργαζομένων από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, αναιρούνται μέσα σε λίγες μέρες υπό την πίεση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. 
   Προβλέψεις του μνημονίου γυρίζουν το χάρτη των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων έναν αιώνα πίσω. Μια ιστορική διαδρομή στις κοινωνικές κατακτήσεις αρκεί για να αποδείξει του λόγου το αληθές:
1) Τα πρώτα δείγματα εργατικής νομοθεσίας δίνονται αμέσως μετά την οικονομική και πολιτική κρίση και το κίνημα 1909. Τότε καθιερώθηκε η αργία της Κυριακής και ορισμένων εορτών. Τα θεμέλια της εργατικής νομοθεσίας τέθηκαν από τις κυβερνήσεις των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου από το 1911 έως το 1920. Ο συνδικαλισμός, κατά τα πρότυπα των αναπτυγμένων βιομηχανικά χωρών, αναγνωρίστηκε ως αναγκαία συνθήκη για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας.
   Με βάση την αντίληψη αυτή το Σύνταγμα του 1911 θέσπισε ένα φιλελεύθερο πλαίσιο λειτουργίας των εργατικών σωματείων και τη μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων. Στις μελέτες του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για την κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας (Γ. Κουζής, Δ. Κατσορίδας, Ν. Παλαιολόγος), στο αρχείο των νομικών τους υπηρεσιών και στις μελέτες που έχουν υποβάλει εργατολόγοι (Α. Καζάκος, Δ. Τραυλός-Τζανετάτος, Α. Μητρόπουλος, Τ. Πετρόπουλος κ.ά.) αποτυπώνονται οι κρίσιμες καμπές της εργατικής πολιτικής. 
Εργάσιμη μέρα 8 ωρών
2) Το 1920 νομοθετείται η εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών που εφαρμόστηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1924, αρχικά για τους τυπογράφους της Αθήνας και τους μεταλλωρύχους του Λαυρίου. Σταδιακά μέχρι το 1936 καθιερώνεται σε όλους τους χώρους εργασίας, εκτός από τις υπηρεσίες του Δημοσίου. Σήμερα ξαναγυρίζουμε στην ελαστική εργασία.
3) Το 1920 ψηφίζεται και ο νόμος 2112 περί «καταγγελίας συμβάσεων υπαλλήλων, εργατών, υπηρετών» που ορίζει το χρόνο προειδοποίησης και το ποσό αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης και έκτοτε ίσχυε μέχρι τώρα χωρίς καμία αλλαγή. Με τις ρυθμίσεις αυτές αμβλύνθηκαν οι συγκρούσεις και παράλληλα εισήχθη η πρακτική των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τα συνδικάτα και τις εργοδοτικές ενώσεις για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τις αμοιβές.
    Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας το «συμβούλιο για την εργασία και την κοινωνική πρόνοια» με τη συμμετοχή των συνδικάτων και των εργοδοτικών οργανώσεων, αν και στην πορεία φάνηκε πως ο ρόλος του ήταν περισσότερο συμβολικός. Ιδιαίτερη θέση στο νομοθετικό έργο της περιόδου αυτής κατέχει η ρύθμιση της εργασίας των γυναικών και των παιδιών. Στις εκθέσεις του σώματος επιθεωρητών, που ιδρύθηκε το 1912.
4) Το κόστος εργασίας υπολογιζόταν γύρω στο 20 με 25% του συνολικού κόστους παραγωγής, το χαμηλότερο σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως αναφέρεται σε μελέτη του Ξ. Ζολώτα (1926), ως αποτέλεσμα της υπερπροσφοράς ανειδίκευτης εργασίας και της ανεξέλεγκτης εργασίας γυναικών και παιδιών. Ηταν τόσο χαμηλά τα ημερομίσθια ώστε να εγείρεται το ερώτημα μήπως τελικά αποτέλεσαν αντικίνητρο εκσυγχρονισμού της παραγωγής.
5) Την περίοδο του Μεσοπολέμου μπαίνουν και οι βάσεις για την κοινωνική ασφάλιση. Το 1922 ψηφίζεται ο νόμος περί «υποχρεωτικής ασφάλισης εργατών και υπαλλήλων» και το 1934 ο νόμος περί «ενιαίας κοινωνικής ασφαλίσεως». Ο νόμος αρχίζει να εφαρμόζεται τον Σεπτέμβριο του 1936, επί Ι. Μεταξά, με την ίδρυση του ΙΚΑ, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα δοκιμάστηκε η εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
    Οι συγκρούσεις ήταν σφοδρές με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της εργατικής εξέγερσης της Θεσσαλονίκης. Λίγους μήνες μετά, την 4η Αυγούστου 1936, επιβάλλεται η δικτατορία, μία ημέρα πριν από τη γενική απεργία των συνδικάτων.
6) Μετά τον πόλεμο ιδρύεται υπουργείο Εργασίας και το Ταμείο Ανεργίας (1946), για να απορροφηθούν οι κοινωνικοί κραδασμοί και να περιοριστεί η επιρροή των αριστερών σωματείων. Τίθεται ξανά σε εφαρμογή το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων, κρατώντας πάντως η κυβέρνηση τον τελευταίο λόγο στη ρύθμιση των κατώτατων μισθών.
7) Οι εργατικές κινητοποιήσεις τη διετία 1964-65 φέρνουν την Ελλάδα πρώτη σε απεργίες σε όλο τον κόσμο. Οι διεκδικήσεις της περιόδου εκείνης έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των μισθών κατά 31,6% στην τριετία, την καθιέρωση του επιδόματος αδείας, καθώς και το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας σε αρκετούς κλάδους, τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης σε πολλά επαγγέλματα που χαρακτηρίστηκαν βαρέα και ανθυγιεινά ενώ με νόμο καθιερώνεται η 1η Μαΐου ως αργία.
8) Η χούντα διαλύει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και διορίζει στα συνδικαλιστικά όργανα ανθρώπους προσκείμενους στο καθεστώς.
9) Μετά το 1974 με την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή επανέρχονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις.
10) Με το νόμο 1264/1982 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί το ν.330 της κυβέρνησης Καραμανλή για το λοκ-άουτ. Ακολούθησε η ψήφιση του νόμου για τον έλεγχο των ομαδικών απολύσεων (1387/1983), με τον οποίο τέθηκαν τα όρια που ισχύουν και σήμερα. Παράλληλα με τις συλλογικές συμβάσεις, που ορίζουν τους βασικούς μισθούς και τα μίνιμουμ ημερομίσθια, θεσμοθετούνται οι κλαδικές συμβάσεις με βελτιωμένες αμοιβές και παροχές για τους εργαζόμενους των βαρέων και ανθυγιεινών και των δημόσιων επιχειρήσεων.Επίσης, εισάγονται ευνοϊκές ρυθμίσεις για τις μητέρες, τους πολύτεκνους και τα άτομα με ειδικές ανάγκες και κοινωνικά κριτήρια με μοριοδότηση στις προσλήψεις δημόσιων υπαλλήλων και εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.
11) Το φθινόπωρο του 1985 το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης του Α. Παπανδρέου προκαλεί τη σφοδρή αντίδραση των συνδικάτων. Στις 11 Οκτωβρίου ανακοινώνεται υποτίμηση της δραχμής κατά 15%, περιορισμός της ΑΤΑ, περικοπές επιδομάτων και αυξήσεις τιμολογίων των δημόσιων οργανισμών. Στις 19 Οκτωβρίου δημοσιεύεται το ΠΔ με το οποίο απαγορεύονται μισθολογικές αυξήσεις πάνω από την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης.
12) Το 1990 με το νόμο 1876 της οικουμενικής κυβέρνησης για τις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα, θεσπίζεται ο μηχανισμός μεσολάβησης και διαιτησίας (ΟΜΕΔ) που δίνει στους εργαζόμενους το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, ως έκφραση ενός κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού συμβολαίου.
   Ολα αυτά λοιπόν που κατοχυρώθηκαν βήμα βήμα σε διάρκεια 100 χρόνων σήμερα κατεδαφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες.
 Πηγή: Μπάμπης Αγρολάμπος, Ελευθεροτυπία

Οργή που φέρνει καταιγίδες.

   Μαυρίλα από παντού. Οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις ψαλιδίζονται, τα χρόνια δουλειάς αυξάνονται, το φάντασμα της ανεργίας πλανάται πάνω από κεφάλια μισθωτών και μικρομεσαίων. 
    Η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται με αρνητικό τρόπο στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου, λόγω της οικονομίας, με ρεπορτάζ για δήθεν πωλήσεις νησιών και λόγω της έκρηξης βόμβας στην «καρδιά» του κράτους, στο γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη.
    Οι πολίτες παραδέχονται ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά στη χώρα, αλλά δεν διακρίνουν με ποιο τρόπο θα γίνει αυτό, ούτε βλέπουν πειστικό σχέδιο από την κυβέρνηση. Αντιθέτως, διαπιστώνουν την αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, που ενισχύει τις αμφιβολίες για το αν οι μεγάλες θυσίες θα έχουν τελικά αποτέλεσμα και αυξάνει τη δυσαρέσκεια απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Η δυσαρέσκεια αυτή σιγά σιγά μετατρέπεται σε οργή. «Υπάρχει συσσωρευμένο μίσος, το οποίο κάποια στιγμή είναι πολύ πιθανόν να εκφραστεί ακόμη και με ακραίο τρόπο», σημειώνει ο Χρ. Βερναρδάκης της εταιρείας δημοσκοπήσεων VPRC.
«Εκρηκτικές καταστάσεις»
     Ο Δ. Μαύρος της MRB διαπιστώνει με έκπληξη ότι η λέξη «ανατροπή» συγκεντρώνει στην τελευταία μέτρηση 50% θετικών κρίσεων. «Αυτό σημαίνει ότι έχει αυξηθεί σημαντικά το τμήμα των πολιτών που θέλουν να διαλύσουν τους κανόνες», σημειώνει.  Τα παραπάνω ευρήματα ενισχύουν την άποψη εκείνων που μιλούν για «εκρηκτικές καταστάσεις». Ο Χρ. Βερναρδάκης πιστεύει ότι το κρίσιμο διάστημα θα είναι οι αρχές φθινοπώρου, οπότε αναμένονται κινητοποιήσεις σε σχολεία και πανεπιστήμια, πολλοί μικρομεσαίοι θα βρίσκονται σε απόγνωση και θα υπάρχει κύμα απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Τι επίδραση θα έχουν όλα αυτά στο πολιτικό σύστημα; «Οσο συγκεντρώνεται δυσαρέσκεια, αρκεί ένα γεγονός να λειτουργήσει ως καταλύτης, όπως έγινε το Βατοπέδι το 2008 για τον Καραμανλή», λέει ο Γ. Μαυρής της Public Issue.
    «Η χώρα θα βγει με κέρδος από αυτές τις αλλαγές, εμείς ως ΠΑΣΟΚ θα βγούμε με ζημιά», αναγνωρίζει κορυφαίος υπουργός. Στις εταιρείες μετρήσεων ομολογούν ότι πρώτη φορά καταγράφουν κλίμα αμφισβήτησης σε τέτοια ποσοστά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα αστάθμιστα δεδομένα της VPRC η αδιευκρίνιστη ψήφος φθάνει το ιλιγγιώδες 58,9%, ενώ αυτοί που δήλωσαν ευθέως ότι ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ήταν μόλις 17,1% και Ν.Δ. 6,1%. Στο 41,1% καταγράφει την αδιευκρίνιστη ψήφο η MRB. Η δημιουργία νέων κομμάτων από τους Ανανεωτικούς του ΣΥΡΙΖΑ και την Ντόρα Μπακογιάννη δεν φαίνεται να αλλάζουν αυτή την εικόνα, αφού, όπως λένε από τις εταιρείες δημοσκοπήσεων, «τα στελέχη που πρωταγωνιστούν σε αυτές τις κινήσεις είναι κι αυτά μέρος του σημερινού συστήματος, άρα δεν μπορούν να αποτελέσουν και τη λύση του». Είναι πιθανόν όμως να οδηγηθούμε σε πολυκερματισμό με απροσδιόριστες συνέπειες.
Ανάκαμψη από το 2011
Στην κυβέρνηση ευελπιστούν ότι με την ψήφιση του εργασιακού και του ασφαλιστικού κλείνει ο μεγάλος κύκλος των δυσάρεστων μέτρων. Προσδοκούν, δε, ότι αν η ύφεση το 2010 είναι τελικά μικρότερη και αρχίσει η ανάκαμψη από το τέλος του 2011, τότε, έως το 2013 που είναι ο χρόνος των εκλογών, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της κατάστασης για το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό συνεργάτες του πρωθυπουργού χαρακτηρίζουν «αστεία» τη συζήτηση περί εκλογών το φθινόπωρο (εκτός αν υπάρχει αδυναμία διακυβέρνησης). Ολα αυτά υπό την αίρεση των οικονομικών εξελίξεων. «Αν φανεί ότι οι θυσίες του κόσμου, δεν έχουν αποτέλεσμα, τότε ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει», τονίζει κυβερνητικό στέλεχος. 
Πηγή: Δημήτρης Τσιόρδας, Ελευθεροτυπία

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Ο Πειραιάς θ' αποκτήσει Πύργο των Ανέμων

    Ο Πύργος του Πειραιά, γνωστός και ως «κοιμισμένος γίγαντας», ξυπνάει. Προς το παρόν μέσω ενός διεθνούς αρχιτεκτονικού διαγωνισμού. Χθες ανακοινώθηκαν τα τρία πρώτα βραβεία του ανοιχτού διαγωνισμού ιδεών «Πύργος Πειραιά 2010-Αλλάζοντας την (πρόσ)ΟΨΗ», που προκήρυξαν τον Ιανουάριο το ηλεκτρονικό περιοδικό Greek Architects.gr και η εταιρεία επιστημών DuPont. 
    Ο Γερμανός Ματίας Χόλβιχ και ο Αμερικανός Μαρκ Κουσνέρ και η εταιρεία τους HWKN κέρδισαν το πρώτο βραβείο με την πρόταση «Windscraper», έργο οικολογικής διάστασης, όπως είναι άλλωστε και οι περισσότερες από τις 380 προτάσεις των 949 μελετητών από 44 χώρες που συμμετείχαν.
   Το δίδυμο των νικητών δεν αλλάζει απλώς την πρόσοψη του Πύργου του Πειραιά. Δημιουργεί γύρω από το κτίριο των 22 ορόφων και των 84 μέτρων ύψους ένα πλέγμα με ηλεκτροκίνητες λευκές προεξοχές και υποδοχείς ανέμου, που θυμίζουν τεχνητά φύλλα, προκειμένου να αξιοποιηθεί στο έπακρο η ενέργεια του ανέμου. Ετσι, η κατασκευή τους μεταμορφώνει το «κτίριο φάντασμα» του Πειραιά σε μια τεράστια ανεμογεννήτρια. «Αν θέλουμε να σωθούμε από την άμεση οικολογική καταστροφή, οι στρατηγικές ενεργειακής επάρκειας και η βιώσιμη ανάπτυξη πρέπει να προχωρήσουν πέρα από τη διατήρηση: χρειαζόμαστε κτίρια που αντλούν ενέργεια από το περιβάλλον και συνδυάζουν τη λειτουργία τους με τις φυσικές δυνάμεις», τόνισαν χθες οι νικητές του πρώτου βραβείου.
  Και ενώ η πρώτη ιδέα βασίζεται στην αιολική ενέργεια, το δεύτερο βραβείο αξιοποιεί το νερό. Πρόκειται για την πρόταση των αρχιτεκτόνων Ντανίρ Σαφιουλίν και Ιρίνα Πρίτκοβα με τον ποιητικό τίτλο «Light- is water of the sky. Water is the light of the Earth. Oh, the noisy light of the waterfall». Τολμηρό, αν και δύσκολα υλοποιήσιμο σχέδιο, αφού δεν απαιτεί μόνο την άντληση τόνων νερού αλλά και την ανύψωσή τους μέχρι την κορυφή του κτιρίου. Οι αρχιτέκτονες σκέφτηκαν να «ντύσουν» ολόκληρο το κτίριο μ' ένα υδάτινο κέλυφος, που παραπέμπει σε γιγαντιαίο σιντριβάνι. Τους ενέπνευσαν η γεωγραφική θέση της περιοχής, το ιστορικό μυθολογικό στοιχείο, τα κλιματικά δεδομένα, ο εκτεταμένος υδάτινος χώρος και το ζεστό κλίμα της Ελλάδας.
  Το τρίτο βραβείο μοιράστηκαν ο Μάρκο Ατσέρμπις με την πρόταση «Sun Tower» (αξιοποιεί τον ήλιο, την ιδέα του «ιστίου» και της ομπρέλας) και οι Τζέραλντ Γκριγκς και Βάιμενγκ Λου με τη συμμετοχή «The Athena Ligh- thouse» με την οποία επιχειρούν να μεταμορφώσουν το τεράστιο κτίριο σε μια κατασκευή ελαφριά και κομψή.
  Το πρώτο βραβείο συνοδεύεται με 5.000 ευρώ, το δεύτερο με 2.000 και το τρίτο με 1.200. Η τόλμη και η ευρηματικότητα χαρακτηρίζουν γενικότερα τις προτάσεις του διαγωνισμού για τις οποίες ο αρχιτέκτων και μέλος της οργανωτικής επιτροπής Μανώλης Αναστασάκης τόνισε: «Ενας συνολικός απολογισμός των προτάσεων οδηγείται σε συγκρίσεις με έργα πρωτοποριακά και ερευνητικά και λιγότερα με υλοποιημένα έργα της τρέχουσας αρχιτεκτονικής παραγωγής».
  Οσοι θέλουν να δουν και τις 380 συμμετοχές μπορούν να επισκεφθούν την έκθεση που τις φιλοξενεί μέχρι και την Κυριακή στον πολυχώρο πολιτισμού «Αθηναΐς». Καστοριάς 34-36, Βοτανικός.

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Τα αεροπλάνα μπορούν να «αναγκάσουν» τα σύννεφα να φέρουν βροχή ή χιόνι!

    Στην εποχή της τεχνολογίας δεν είναι παράξενο που ο σύγχρονος βροχοποιός δεν είναι ένας μάγος αλλά μπορεί να είναι ένα μηχάνημα. Το πιο αξιοπερίεργο είναι μάλλον ότι, όπως για πρώτη φορά διαπίστωσαν οι επιστήμονες, είναι δυνατό τα αεροπλάνα που πετάνε στον ουρανό, να προκαλέσουν βροχή ή και χιόνι – χωρίς να έχουν καν τέτοια «μαγική» πρόθεση! 
    Μια νέα μελέτη από ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Ατμοσφαιρικής Έρευνας των ΗΠΑ, υπό τον Άντριου Χάιμσφιλντ, και των πανεπιστημίων του Κολοράντο και του Γουαιόμινγκ, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Αμερικανικής Μετεωρολογικής Εταιρίας, διαπίστωσε ότι τα αεριωθούμενα αεροσκάφη, όταν κινούνται ανοδικά ή καθοδικά στον ουρανό, υπό ορισμένες ατμοσφαιρικές συνθήκες, μπορούν ακούσια να «πυροδοτήσουν» σε σύννεφα μεσαίου ύψους βροχή και χιόνι, που πέφτουν στο έδαφος σε σχετικά στενές ζώνες.
    Τα αεροπλάνα μπορούν να δημιουργήσουν τρύπες με περίεργα σχήματα ή κανάλια μέσα στα σύννεφα, που δημιουργούνται από σταγονίδια νερού με θερμοκρασίες κάτω των μείον 15 βαθμών Κελσίου. Καθώς ο αέρας παγώνει πίσω από τους κινητήρες των αεροσκαφών ή πάνω από τα φτερά των τζετ, τα σταγονίδια νερού παγώνουν και πέφτουν στο έδαφος.
    «Οποιοδήποτε αεροσκάφος, υπό ορισμένες συνθήκες, μπορεί να μεταβάλει την κατάσταση των νεφών και να οδηγήσει σε βροχή», δήλωσε ο Χάιμσφιλντ.
     Το φαινόμενο είναι πιο συνηθισμένο σε μερικές περιοχές όπως η δυτική Ευρώπη, όπου συχνά παρατηρούνται νέφη με πολύ παγωμένα σταγονίδια.
    Οι Αμερικανοί ερευνητές εκτιμούν ότι η πρόκληση βροχής ή χιονιού από τα αεροπλάνα είναι αρκετά συχνή, αν και ένας επίγειος παρατηρητής ή ένας δορυφόρος δεν μπορεί εύκολα να καταλάβει τι έχει πράγματι συμβεί.
 Πηγή: Ελευθεροτυπία

Γέλιο μέχρι... δακρύων στα βαγόνια του Μετρό!

   Επιδημία γέλιου στο Αθηναϊκό Μετρό. Οργανωμένη ομάδα ανθρώπων εισέρχεται κρυφά στους συρμούς με σκοπό να προκαλέσει όσο περισσότερο γέλιο μπορεί. Συνήθως τα καταφέρνουν μια χαρά. Πρόκειται για την «Ελληνική Ομάδα Γέλιου» και εκτός από τις αιφνιδιαστικές επιθέσεις γέλιου που πραγματοποιούν στο Μετρό, τους έχουν καλέσει σε ΚΑΠΗ, γηροκομεία, μέχρι και σχολείο
Η «Ελληνική Ομάδα Γέλιου» μπαίνει στο Μετρό και προσφέρει απίστευτο γέλιο από το πουθενά.
    Η «Ελληνική Ομάδα Γέλιου» αριθμεί 343 μέλη, ενώ ο στενός πυρήνας της αποτελείται από 10 άτομα. Εμπνευστής της Ομάδας Γέλιου, η πρώην ιδιοκτήτρια του «Παράφωνο Jazz Club», Βηθλεέμ Μπαλτζή. Στην προσπάθειά της να μεταδώσει το γέλιο, κάποιοι την έχουν αποκαλέσει και «τρελή». Η ίδια πάντως υπενθυμίζει, «την θλίψη ποτέ δεν τη χάνουμε. Μόνο το γέλιο». Η ιδέα της Βηθλεέμ Μπαλτζή για το κίνημα γέλιου ξεκίνησε από το γεγονός ότι ο κόσμος γελάει όλο και λιγότερο. «Αποφάσισα να κάνω κάτι γι' αυτό» συνεχίζει επισημαίνοντας ότι το γέλιο χωρίς αιτία που μεταδίδουν, μπορεί να είναι και θεραπευτικό.
   Στα βαγόνια μπαίνουν μόνο «οι πιο τολμηροί» της Ομάδας Γέλιου. Τρεις έως τέσσερις το πολύ και ο καθένας βρίσκεται σε ξεχωριστό σημείο. «Πρέπει να σε κοιτάνε όσο δυνατόν περισσότεροι από τους επιβάτες. Επίσης αυτός που ξεκινάει το γέλιο πρέπει να είναι καθιστός». Καθώς ο συρμός αναχωρεί «αρχίζεις σιγά σιγά και εσύ να σκας στα γέλια».
    Οταν ο πρώτος κουραστεί, συνεχίζει το γέλιο ο δεύτερος, μετά ο τρίτος και ούτω καθεξής. «Τότε είναι που ξεθαρρεύουν οι επιβάτες και αρχίζουν να γελάνε». Λίγο αργότερα ένα σχεδόν ολόκληρο βαγόνι αγνώστων γελάει. Μέχρι και κάποιοι μετανάστες με πιθανότατα φτωχά ελληνικά. «Μέσα στο βαγόνι, έχει τύχει μέχρι και το 90% των επιβατών να έχει γελάσει με κάποιον τρόπο. Σίγουρα δεν θα γελάσουν όλοι» συνεχίζει η Βηθλεέμ. «Σε κάποιους απλά χαλαρώνει το πρόσωπο. Σε άλλους απλά μια ιδέα χαμόγελου. Μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν! Ακόμα όμως και μέχρι εκεί, εμείς θεωρούμε πως έχουμε πετύχει». Ασφαλώς κάποιοι θα ενοχληθούν. Αλλοι θα εκνευριστούν. Κάποιοι "μας έχουνε πει μέχρι και να σκάσουμε". Αλλοι πάλι, "να 'σαι καλά κορίτσι μου"».
   Οπως συνεχίζει, «πρόκειται για γέλιο χωρίς αιτία που όμως μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν έχει σημασία αν στην αρχή γελάς στα ψεύτικα. Μετά από λίγο το γέλιο θα γίνει αληθινό. Το σώμα δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ψεύτικο γέλιο από το αληθινό». Επίσης πριν από κάθε έφοδο γέλιου στο Μετρό, η Βηθλεέμ Μπαλτζή παραδίδει στον Εθνικό Κήπο μαθήματα γιόγκας γέλιου. «Πρόκειται για μια μέθοδο αναπνοών και γέλιου ιδιαίτερα ευεργετική και χρήσιμη».
   Μια φορά, η Ομάδα Γέλιου βρέθηκε σ' ένα γηροκομείο. «Θέλετε να κάνουμε μια συνάντηση γέλιου;» ρώτησαν τους ηλικιωμένους. «Αλλοι ήρθαν με τα πι, άλλοι έπασχαν από Αλτσχάιμερ, άλλοι ήταν με άνοια κ.ά. Ολοι τους κάθισαν σε ένα κύκλο και εγώ άρχισα να γελάω» λέει η Βηθλεέμ. «Τους έβλεπες πως και αυτοί γέλαγαν. Λίγο μετά ζεστάθηκαν. Θέλησαν να ανοίξουν το παράθυρο να πάρουν λίγο καθαρό αέρα». Για συμμετοχή και πληροφορίες: www.greeklaughers.gr 
Πηγή: Αλέξανδρος Κυριακόπουλος, Ελευθεροτυπία

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Μάνος Χατζιδάκις: "Τι εννοούμε λέγοντας παιδεία;"



Μάνος Χατζιδάκις: "Και πρώτα απ' όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ' άστρα;"

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

Μινωική τέχνη για το θερινό ηλιοστάσιο.

   Το φαινόμενο της ανατολής, της δύσης του Ηλιου και της μεταβολής της ποσότητας του φωτός ανάλογα την εποχή πρέπει να είχε εντυπωσιάσει πολύ τους Μινωίτες, οι οποίοι απεικόνισαν σε πολλά ευρήματα τον Ηλιο και τη Σελήνη. Η λατρεία του Ηλιου θεωρείται σχεδόν βέβαιη στη μινωική εποχή, αφού οι απεικονίσεις του σε αντικείμενα της μινωικής μικροτεχνίας δείχνουν λατρευτικό χαρακτήρα
Το δακτυλίδι που βρέθηκε στις Αρχάνες και ταυτίζεται με τη μέγιστη ηλιοφάνεια.
    Η αναφορά του Απολλόδωρου «ότι Τάλω τον ταύρο αποκαλούσαν» σε σχέση με τη φράση από το Λεξικό του Ησύχιου ότι «Ταλώς, ο Ηλιος», επαγωγικά οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η απεικόνιση του ταύρου σε μινωικά ευρήματα αφορά τον Ηλιο. Στον Ομηρο, ο Ηλιος εμφανίζεται ως θεός με το μάτι «που τα πάντα εφορά και τα πάντα επακούει». Στην αρχαία γραμματεία, η απεικόνιση του Ηλιου με μάτι εμφανίζεται στον Σοφοκλή, «τόδε λαμπάδος ιερόν όμμα» και «χρυσέας αμέρας βλέφαρον», στον δε Αριστοφάνη  «όμμα γαρ αιθέρος ακάματον» και στον Αισχύλο υπάρχει μια επίκληση στην «Παμμήτορ τε γη, και τον πανόπτην κύκλον ηλίου».
    Από 20 έως 23 Ιουνίου σταματά η μετατόπιση της τροχιάς του Ηλιου από ανατολή προς δύση προς τα βόρεια και η 22α Ιουνίου ονομάζεται Θερινό Ηλιοστάσιο. Η ημέρα αυτή έχει τη μεγαλύτερη ηλιοφάνεια. Στη συνέχεια, η φαινομενική τροχιά του Ηλιου μετατοπίζεται καθημερινά νοτιότερα μέχρι την 21η Σεπτεμβρίου, που έχουμε τη φθινοπωρινή Ισημερία. Στη συνέχεια η πορεία του από ανατολή προς δύση καθημερινά μετατοπίζεται νοτιότερα έως την 22α Δεκεμβρίου, που φτάνει στο νοτιότερο σημείο της εκλειπτικής, που απέχει 23ο 21' από τον ουράνιο ισημερινό. Από την 20ή έως την 23η Δεκεμβρίου σταματά πάλι η μετατόπιση και την 22α Δεκεμβρίου την ονομάζουμε Χειμερινό Ηλιοστάσιο. Η ημέρα αυτή έχει τη μικρότερη ηλιοφάνεια. Από την 23η Δεκεμβρίου αρχίζει και πάλι η μετατόπιση της φαινομενικής τροχιάς του Ηλιου προς τον ουράνιο Ισημερινό, όπου θα τον φθάσει την 21η Μαρτίου, ημέρα ισημερίας, συμπληρώνοντας ένα χρόνο φαινομενικής πορείας.
   Παρόλο που η Γη κινείται και όχι ο Ηλιος, ο επίγειος παρατηρητής βλέπει τον Ηλιο να κινείται σε μια φαινομενική τροχιά, σαν να συμμετέχει σε έναν ουράνιο χορό. Οι Μινωίτες, παρατηρώντας την τροχιά αυτή του Ηλιου να κινείται μπρος-πίσω, να φτάνει σε κάποιο οριακό σημείο, να διστάζει, να σταματά, να αλλάζει γνώμη, να πηγαίνει μέχρι το αντίθετο άκρο, να ξαναρχίζει στο άλλο άκρο και μετά να ξαναγυρίζει, την απεικόνισαν με τον κύκλο της ζωής του σιταριού, όπως παρατηρούμε στο δακτυλίδι από την Τίρυνθα.
   Αυτές οι μεταβολές σχετίζονταν με τη διάρκεια της ηλιοφάνειας στην κάθε ημέρα, στην κάθε εποχή. Το φαινόμενο αυτό είναι λογικό να απεικονίζεται στα θεολογικά δρώμενα της φυσιοκρατικής λατρείας του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού.
   Το εξαρτημένο από τα ανάκτορα ιερατείο είχε όλο τον καιρό να αφοσιώνεται απερίσπαστα σε τούτο το έργο, το οποίο θα πρέπει να γινόταν από σταθερά αστρονομικά παρατηρητήρια, κατά τεκμήριο πιο αποτελεσματικά όταν βρίσκονται σε υψηλές τοποθεσίες. Από την άποψη αυτή, το πλούσιο ανάγλυφο της κρητικής γης πρόσφερε ως ιδεώδη παρατηρητήρια τα επιβλητικά βουνά της, όπου ήδη από την έναρξη της παλαιοανακτορικής περιόδου (2000/1900 π.Χ.) είχαν ιδρυθεί πολυάριθμα ιερά κορυφής, τα οποία μαζί με τα δεκάδες λατρευτικά σπήλαια αναδείκνυαν το νησί σε ένα απέραντο ιερό.
   Αρχαιο-αστρονομικές παρατηρήσεις που διεξήγαγε το Πανεπιστήμιο της Ουψάλας από τα ιερά κορυφής του Πετσοφά και του Τραόσταλου ενίσχυσαν την άποψη ότι οι Μινωίτες θα πρέπει να επιδίδονταν σε συστηματική παρακολούθηση του Ηλιου, της Σελήνης και των αστερισμών, ιδιαίτερα δε του Αρκτούρου, από αυτά τα δύο ιερά τουλάχιστον, με σκοπό τη ρύθμιση σεληνο-ηλιακού ημερολογίου.
Η εορτή της φθινοπωρινής ισημερίας
   Στο χρυσό δαχτυλίδι από τον θησαυρό της Τίρυνθας παρατηρείται μια θρησκευτική τελετουργία προσφοράς. Η θεά, καθισμένη σε ένα πτυσσόμενο κάθισμα, κρατάει στο υψωμένο χέρι ένα καλυκόσχημο ποτήρι, πίσω της διακρίνεται ένα πουλί και μπροστά της ένα δοχείο. Τέσσερις γυναικείες μορφές ντυμένες με λεοντή βαστάζουν σπονδικές πρόχους και βαδίζουν προς τη θεά, προσφέροντας το περιεχόμενο των αγγείων που κρατούν. Στον ουράνιο θόλο παρατηρούμε να συνυπάρχουν τα ουράνια σώματα, Ηλιος και Φεγγάρι, που υποδηλώνουν ίση διάρκεια φωτός και σκότους. Η συνύπαρξη αυτών των σωμάτων είναι ένας συμβολικός τρόπος για να δηλωθεί η ισημερία στις 21 Σεπτεμβρίου.
    Το εμφανιζόμενο σκηνικό λατρείας επιβεβαιώνει την προσφορά του πρώιμου οίνου. Το γεγονός της Χειμερινής Ισημερίας επαληθεύεται στην κατωτέρα ζώνη, όπου εμφανίζεται 10 φορές το σύμβολο της Σελήνης.
Η εορτή της εαρινής ισημερίας
   Το σφραγιστικό δαχτυλίδι από τον τάφο των Μυκηνών εμφανίζει πλούσια λατρευτική εικόνα. Μια θεά κάθεται κάτω από το δένδρο, δεξιά και αριστερά παρατηρούμε μικρές γυναικείες μορφές (πρόπολοι). Στο άνω μέρος του δαχτυλιδιού εμφανίζεται ο ουράνιος θόλος με τη συνύπαρξη του Ηλιου και της Σελήνης (φως και σκοτάδι μαζί), στοιχεία που δηλώνουν την ισημερία. Η ισημερία αυτή πρέπει να συνδεθεί με την εαρινή στις 21 Μαρτίου, αφού τα προσφερόμενα προϊόντα είναι λουλούδια. Η εμφάνιση του διπλού πελέκεως ίσως να υποδηλώνει τη χρήση του σε τελετουργικά δρώμενα ιερογαμίας, στα οποία έπαιζε σημαντικό ρόλο, στη θυσία του ταύρου. Η παρουσία των κωδίων (καρπών) της μυκώνου της υπνοφόρου (παπαρούνας) στα χέρια της καθισμένης θεότητας είναι πιθανό να υποδήλωνει την εαρινή περίοδο.
Η εορτή του θερινού ηλιοστασίου
   Οπως προαναφέρθηκε, η διάρκεια της ηλιοφάνειας την κάθε ημέρα στην κάθε εποχή απεικονίζεται στα θεολογικά δρώμενα της φυσιοκρατικής λατρείας του μινωικού πολιτισμού στο δαχτυλίδι που βρέθηκε στις Αρχάνες, το οποίο ταυτίζεται με τη μέγιστη ηλιοφάνεια στις 21 Ιουνίου. Παρατηρώντας τα θεολογικά δρώμενα στην άνω δεξιά πλευρά, εμφανίζεται ένας οφθαλμός που σχετίζεται με τον Ηλιο, ως το μάτι που τα πάντα παρατηρεί. Το σκηνικό του οργιαστικού χορού της φύσης με τις πεταλούδες, τις χρυσαλίδες και τα άλλα δρώμενα όπως η μουσική από το θρόισμα-τίναγμα των φύλλων του δένδρου, πιθανώς παραπέμπει στην εορτή της μεγαλύτερης ημέρας (ηλιοφάνειας).
   Οι προαναφερόμενες συνδέσεις μεταξύ αστρονομίας - θρησκείας - ημερολογίου μαζί με τον εμφανή θρησκειοκρατικό χαρακτήρα του μινωικού κόσμου, μας αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υποθέσουμε ότι οι μήνες του μινωικού ημερολογίου θα έφεραν κι αυτοί ονόματα ιερά -σύμφωνα με την πρακτική που είχαν υιοθετήσει και οι Μυκηναίοι και την οποία στη συνέχεια κληροδότησαν στους Ελληνες της ιστορικής εποχής.
Πηγή: Μηνάς Τσικρίτης, Διδάκτωρ ΑΠΘ, ερευνητής Αιγαιακών Γραφών, Ελευθεροτυπία

Το δηλητηριασμένο νερό ο μεγαλύτερος φονιάς στο Μπανγκλαντές!

   Ένας στους πέντε θανάτους στο Μπανγκλαντές οφείλεται σε δηλητηρίαση από μολυσμένο με αρσενικό νερό, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύεται στη ιστοσελίδα του ιατρικού περιοδικού Lancet. Στην κατανάλωση δηλητηριασμένου νερού από πηγάδια οφείλεται ένας στους τέσσερις θανάτους ασθενών που πάσχουν από χρόνια νοσήματα. 
    Πρόκειται για τα συμπεράσματα εξαετούς έρευνας που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Χάνιμπουλ Αχσάν, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Υπό παρακολούθηση τέθηκαν 11.746 ενήλικες εκ των οποίων οι 407 πέθαναν μέσα σε αυτό το διάστημα.Η ανάλυση του επιπέδου αρσενικού στα ούρα τους αποκάλυψε ότι ήταν η αιτία θανάτου για το 21% των περιπτώσεων και για το 24% όσων έπασχαν από κάποιο χρόνιο νόσημα.
    Η μακροχρόνια έκθεση στο αρσενικό έχει συνδεθεί με την εμφάνιση καρκίνου του ήπατος, των νεφρών, της κύστης και του δέρματος, και με καρδιακές παθήσεις. Αποτελεί μείζον πρόβλημα υγείας σε 70 κράτη, με τον Παγκόσμιο Οργανσιμό Υγείας να χαρακτηρίζει τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα από το αρσενικό ως "τη μεγαλύτερη μαζική δηλητηρίαση ενός πληθυσμού στην ιστορία".
Πηγή: Ελευθεροτυπία

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Η Μεσόγειος ανεβάζει θερμοκρασία εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα.

     Κάθε χρόνο που περνάει, η Μεσόγειος είναι - έστω και οριακά - όλο και πιο ζεστή. Η σταδιακή άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας συμβαίνει για πάνω από έναν αιώνα και εμφανίζει τάση επιτάχυνσης από τα μέσα της δεκαετίας του '70 και μετά, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική έρευνα.
     Η μελέτη, που έγινε από ερευνητές του Ισπανικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας και του Ινστιτούτου Θαλασσίων Επιστημών της Βαρκελώνης, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of Marine Systems και βασίστηκε κυρίως σε διαχρονικές μετρήσεις στοιχείων από τη δυτική Μεσόγειο.
   Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι η μέση ετήσια αύξηση της θερμοκρασίας μετά το 1900 είναι γύρω στο ένα χιλιοστό και διαβεβαίωσαν ότι η τάση αυτή συνεχίζεται αδιάλειπτα στον 21ό αιώνα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι παράλληλα, με το πέρασμα του χρόνου, αυξάνεται η αλμυρότητα (ποσότητα αλατιού) της Μεσογείου.
   Η έρευνα κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι η εξέλιξη της θερμοκρασίας στη Μεσόγειο συνδέεται στενά με τη διαχρονική εξέλιξη της θερμοκρασίας του αέρα στο βόρειο ημισφαίριο και με την θερμότητα που απορροφά ο Ατλαντικός ωκεανός, με συνέπεια η Μεσόγειος να αποτελεί «καθρέφτη» των γενικότερων αλλαγών στο κλίμα του πλανήτη μας. 

Πηγή: Ελευθεροτυπία 

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Παιδεία χωρίς τους εκπαιδευτικούς;

    Η κατάσταση στην εκπαίδευση είναι καζάνι που βράζει. Κι αυτό γιατί, παρά τα όσα δεινά η χώρα αντιμετωπίζει εξαιτίας του δημοσιονομικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει και των αβάσταχτων απαιτήσεων της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, θα μπορούσε μέσα από εσωτερικά θεσμικά ζητήματα να ανατροφοδοτήσει την ελπίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας για ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο. Για ακόμη μία φορά όμως αποδείχτηκε ότι ούτε ο κοινωνικός διάλογος για την παιδεία ευοδώθηκε ούτε ο κοινωνικός προσανατολισμός των ρυθμίσεων πρυτάνευσε. Και το χειρότερο: δεν συνάφθηκε ένα κοινωνικό συμβόλαιο με την εκπαιδευτική κοινότητα για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και να ωφεληθεί ο τόπος. Ο μετασχηματισμός της εκπαιδευτικής πραγματικότητας προϋποθέτει την ύπαρξη «συλλογικού υποκειμένου».
    Είναι σαφές ότι μια προοδευτική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση απαιτεί τη σύγκρουση με κατεστημένες λογικές. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως είναι να διαμορφωθεί υπέρ της μια ισχυρή κοινωνική πλειοψηφία που να την υποστηρίζει, καθώς και να σχηματιστεί ένα συλλογικό υποκείμενο που θα υλοποιήσει τη μετάβαση αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση η κοινωνία είναι παγωμένη από την αποδόμηση των κοινωνικών της κατακτήσεων, ενώ η εκπαιδευτική κοινότητα (το συλλογικό υποκείμενο, δηλαδή) παραμένει απούσα γιατί απλούστατα νιώθει παραγκωνισμένη και ταυτόχρονα πληγωμένη από τον τρόπο με το οποίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου προωθεί και μεθοδεύει της αλλαγές στην εκπαίδευση. Ενώ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα τα οποία εκκρεμούν σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό φάσμα, για ακόμη μία φορά επικράτησε η έλλειψη ουσιαστικής συνεννόησης, με συνέπεια να διαπιστώνεται τεράστιο χάσμα ανάμεσα σ' αυτά που δρομολογεί το υπουργείο για λογαριασμό των εκπαιδευτικών και εκείνα που πραγματικά έχει ανάγκη η εκπαιδευτική κοινότητα.
Η πραγματικότητα των δεικτών και ο ευρωπαϊκός πήχυς
   Σε αυτό που οι πάντες συμφωνούν είναι ότι η χώρα υπολείπεται σε σημαντικούς τομείς του εκπαιδευτικού της συστήματος, ενώ τα προβλήματα δεν μπορούν να περιμένουν. Η ανεπαρκής σχολική στέγη, η υποτυπώδης προσχολική αγωγή, οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, οι χαμηλές επιδόσεις και τα αναλυτικά προγράμματα που περιμένουν αναζωογόνηση, ο «σκοτεινός αριθμός» της σχολικής διαρροής και η μη αντιμετώπισή της, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός και η χαμηλή συμμετοχή στη διά βίου μάθηση, η υποβάθμιση του περιεχομένου και της προοπτικής των σπουδών και των πτυχίων, η υπο-χρηματοδότηση της έρευνας, των υποδομών και της καινοτομίας εξακολουθούν να παραμένουν προβλήματα που περιμένουν λύσεις και συγκεκριμένες πολιτικές αντιμετώπισης.
    Αν ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία αναφοράς της Eurostat και του ΟΟΣΑ για την Ελλάδα (2009), διαπιστώνουμε ότι οι δείκτες μας άλλοτε «αντέχουν», άλλοτε παρουσιάζουν μια ισχνή βελτίωση κι άλλοτε αποδεικνύουν ότι ζούμε στη χώρα των μεγάλων αντιφάσεων. Την ίδια στιγμή που εμφανίζουμε χαμηλές επιδόσεις σε Γλώσσα, Μαθηματικά και Φυσικές Επιστήμες, παρουσιάζουμε υψηλά ποσοστά αποφοίτησης από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Παρ' όλο που είμαστε κάτω από το κοινοτικό όριο της χρηματοδότησης σε επενδύσεις για την παιδεία, η συμμετοχή μας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παρουσιάζει υψηλά ποσοστά, ενώ η σχολική διαρροή κινείται σε επίπεδα ανάλογα με εκείνα των αναπτυγμένων χωρών.
    Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα αντιφατικά αυτά χαρακτηριστικά αποδεικνύουν πως κινούμαστε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και δείχνουν ότι παραμένουμε «λαθρεπιβάτες» στο τρένο της ευρωπαϊκής προοπτικής εδώ και δεκαετίες.
Ο παράγοντας «ανθρώπινο κεφάλαιο» στην εκπαίδευση
    Είναι απόλυτα βέβαιο ότι οι στατιστικές και οι αριθμοί αποτελούν μερικές μόνο ενδείξεις και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να απεικονίσουν ποιότητες οι οποίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής. Μια τέτοια κορυφαία παράμετρο αποτελεί και ο ρόλος των εκπαιδευτικών, ο οποίος συνιστά το πιο καίριο βήμα στην κατεύθυνση βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
    Ο παράγοντας ανθρώπινο κεφάλαιο αναγνωρίζεται διεθνώς ως ένας από τους βασικούς συντελεστές κάθε αναπτυξιακού εγχειρήματος, αρκεί να αντιμετωπίζεται με ανθρωποκεντρικό και όχι με μηχανιστικό και απρόσωπο τρόπο. Με άλλα λόγια, η αυτο-βελτίωση των εκπαιδευτικών, η ανατροφοδότηση του έργου τους, η παιδαγωγική και επιστημονική τους ενίσχυση θα πρέπει να βασίζονται στις πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες τους και όχι στην επιβολή μέτρων τεχνοκρατικού, γραφειοκρατικού ή τιμωρητικού χαρακτήρα. Ουδέποτε μέχρι σήμερα επιχειρήθηκε σοβαρή διάγνωση των αναγκών των εκπαιδευτικών μέσα στους χώρους δουλειάς τους, των προβλημάτων και των αδιεξόδων που καθημερινά αντιμετωπίζουν, των ελάχιστων μέσων που έχουν στη διάθεσή τους για την υλοποίηση του έργου τους.
     Η ανάπτυξη του ανθρώπινου παράγοντα μέσα στα σχολεία οφείλει να απαντά στις γνήσιες ανάγκες των εκπαιδευτικών. Απαιτεί την αρχική και συνεχή επιμόρφωσή τους, μακρόπνοες επενδύσεις σε παιδαγωγικές καινοτομίες, τη διάθεση των μέσων αλλά και της αυτονομίας να λειτουργήσουν ρηξικέλευθα. Προϋποθέτει αίσθημα εμπιστοσύνης, ασφαλές εργασιακό κλίμα και -το πιο σημαντικό- μισθολογικές απολαβές που να δικαιώνουν, να καταξιώνουν και να κινητροδοτούν την προσπάθειά τους διασφαλίζοντας το αυτονόητο μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης από την άσκηση του επαγγέλματός τους. Εκτός όμως από την ανεπαρκή προσφορά όλων αυτών στους Ελληνες εκπαιδευτικούς, μια ματιά στις απολαβές τους (πολύ πριν από τις πρόσφατες μειώσεις σε όλο τον δημόσιο τομέα) αποδεικνύει ότι παραμένουν οι πένητες όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και των χωρών του ΟΟΣΑ σε σχέση με τους συναδέλφους τους.
Η εκπαιδευτική κοινότητα στη δίνη των εξελίξεων
    Είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό το ότι η συστηματική, αργόσυρτη και δομική υποβάθμιση του δημόσιου εκπαιδευτικού χώρου απ' όλες τις κυβερνήσεις αποδίδεται μονομερώς στους εκπαιδευτικούς, αποτελώντας ουσιαστικά την «πολιτική πλατφόρμα» για την οικονομική, ηθική, ακόμα και ψυχολογική καταρράκωση ενός ολόκληρου κλάδου, η οποία τον συμπαρασύρει σε μια δίνη από την οποία δύσκολα θα βγει.
     Ας δούμε τα πράγματα όμως στην αληθινή τους διάσταση: πράγματι εδώ και αρκετά χρόνια διαμορφώθηκε σταδιακά ένα πελατειακό σύστημα σχέσεων για σειρά θεμάτων όπως οι προσλήψεις ωρομισθίων, οι αποσπάσεις, η μοριοδότηση κ.λπ., το οποίο ταυτόχρονα έγινε ανεκτό από μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας. Αυτό όμως, παρά το ότι δημιούργησε φαινόμενα αδιαφάνειας, ευνοιοκρατίας και καταστάσεις ανορθολογισμού ως προς την κατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού, σε καμιά περίπτωση δεν νομιμοποιεί τα σημερινά μέτρα τα οποία είναι καταφανώς άδικα, αντικοινωνικά και προϊόν πολιτικής αναλγησίας απέναντι σε χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιους.
     Οι άνθρωποι αυτοί σε νησιά, επαρχίες και βουνά υπηρέτησαν με σθένος ψυχής τη δημόσια εκπαίδευση. Πολύ περισσότερο δεν δικαιολογείται ο πολιτικός κυνισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται το σύνολο των εκπαιδευτικών μέσα από τη μισθολογική, επαγγελματική και ψυχολογική τους εξουθένωση, αφού μεθοδευμένα καλλιεργείται η άποψη ότι για όλα τα δεινά του δημόσιου σχολείου φταίνε οι εκπαιδευτικοί. Και όλοι βέβαια θα συμφωνούν ότι σε επιμέρους και μεμονωμένα ζητήματα οι ευθύνες δεν βαραίνουν μόνο τις πολιτικές ηγεσίες αλλά και τις κλειστές ομάδες που εκπροσωπούν τα οργανωμένα συμφέροντα των εκπαιδευτικών, οι οποίες εδώ και δεκαετίες επέδειξαν ανοχή σε φαινόμενα ευνοιοκρατίας, ανορθολογισμού, «θεσμικής βραδύτητας» και συνδιαχείρισης της κρίσης.
     Για παράδειγμα, το ζήτημα της αποτίμησης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, ενώ θα έπρεπε να ήταν πρωταρχικό αίτημα της ίδιας της εκπαιδευτικής κοινότητας και βασική εσωτερική της αξίωση, ουδέποτε τέθηκε ανοιχτά και σοβαρά, έστω και για διαβούλευση, στο εσωτερικό της. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, στο πλαίσιο των συλλόγων διδασκόντων η ίδια η εκπαιδευτική κοινότητα να προτάξει τη δική της κουλτούρα ελέγχου της ποιότητας της δουλειάς της, να διαμορφώσει όρους αυτο-βελτίωσης και ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας του έργου της, να προωθήσει τις καλές πρακτικές και να απορρίψει ό,τι δεν ανταποκρίνεται στα οράματα, τις αξίες και τους συλλογικούς στόχους που η ίδια θέτει. Με τον τρόπο αυτό δεν θα υπήρχε κανένα περιθώριο ούτε για αμφισβήτηση και δυσπιστία από την πλευρά της κοινωνίας ούτε για «νομιμοποίηση» οποιασδήποτε παρέμβασης από πλευράς πολιτικής εξουσίας σε ζητήματα που αφορούν την αξία του εκπαιδευτικού έργου και την εσωτερική λειτουργία της σχολικής μονάδας.
Προβληματισμοί και ερωτήματα
     Το πολυνομοσχέδιο, παρά τη φιλόδοξη προσπάθειά του να αντιμετωπίσει μια σειρά ανορθόδοξων μεθοδεύσεων και στρεβλώσεων (όπως διατείνεται άλλωστε η αιτιολογική έκθεση που το συνόδευε στο Κοινοβούλιο), δημιουργεί σοβαρές πιθανότητες να πετύχει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που πολιτικά διακηρύσσει. Πρώτα απ' όλα, η εκπαιδευτική κοινότητα στέκεται αρνητική απέναντί του, γεγονός που δυσχεραίνει τη «βιωσιμότητά» του.
     Οσοι προβληματίζονται με υπευθυνότητα και ρεαλισμό:
α) αγωνιούν για τη δεινή θέση στην οποία τον Σεπτέμβριο θα βρεθεί το δημόσιο σχολείο, αφού κανείς δεν θα γνωρίζει με ακρίβεια τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό τόσο λόγω του κύματος προς τη συνταξιοδότηση όσο και λόγω των δραστικών περικοπών στις προσλήψεις αναπληρωτών και ωρομισθίων,
β) προβλέπουν την υπερ-διόγκωση της παραοικονομίας και των φαινομένων αισχροκέρδειας που συνοδεύουν τη βιομηχανία του ΑΣΕΠ,
γ) εκφράζουν την ανησυχία τους για την ανετοιμότητα των ΑΕΙ να παρέχουν το πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας (δωρεάν άραγε ή κι αυτό θα εισαχθεί στο βασίλειο της ελεύθερης αγοράς;),
δ) αναρωτιούνται για το τι ακριβώς θα περιλαμβάνει ο ομιχλώδης νέος θεσμός του μέντορα. Σημειωτέον ότι ακόμα δεν έχουν αποσαφηνιστεί μια σειρά ειδικών χαρακτηριστικών του θεσμού αυτού όπως ο ακριβής ρόλος του, τα προσόντα του, ο τρόπος επιλογής του, η συμμετοχή του ή μη στην αξιολόγηση των νεοδιοριζόμενων κ.λπ.
Ιδιωτικά σχολεία: «πιλότος» νεοφιλελευθερισμού
Σε προέκταση του παραπάνω προβληματισμού παραθέτουμε ένα ακόμα παράδειγμα από έναν άλλο χώρο, διαφορετικό από εκείνον της δημόσιας εκπαίδευσης, τον οποίο όμως -βάσει του άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος- υποχρεούται η πολιτεία να ελέγχει και να επιτηρεί. Μια πρόσφατη άλλωστε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (αρ. 622/2010) αυτό ουσιαστικά επιβεβαιώνει, αφού αναγνωρίζει ότι η εργασιακή ασφάλεια των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία είναι προς το συμφέρον της κοινωνίας καθώς ενισχύει την ποιότητα του έργου τους και τη νομιμότητα, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως ανάχωμα στις πιέσεις οικονομικών ή πελατειακών συμφερόντων. Παρ' όλα αυτά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών δείχνει τον σαφώς νεοφιλελεύθερο και ενδοτικό προς τους σχολάρχες προσανατολισμό του πολυνομοσχεδίου.
Ειδικότερα:
1 Την ίδια στιγμή που το πολυνομοσχέδιο ενδιαφέρεται για τη διαμόρφωση ενιαίας επαγγελματικής ταυτότητας του εκπαιδευτικού θεωρώντας το ΑΣΕΠ ως μοναδικό και ακλόνητο κριτήριο διορισμού στο ελληνικό σχολείο, στην ιδιωτική εκπαίδευση, προκειμένου να δώσει περιθώρια «ελευθερίας επιλογής» στο διευθυντικό δικαίωμα, το αναιρεί. Για τα σχολεία των λίγων δεν ισχύουν άραγε οι «κανόνες ποιότητας» που θέτει η πολιτεία για το 93% των δημόσιων σχολείων της χώρας; Εξάλλου, ακόμα κι αν ήθελε το υπουργείο να δώσει ελευθερία επιλογής στους σχολάρχες, δεν θα μπορούσε να τους τη δώσει από τη δεξαμενή των χιλιάδων επιτυχόντων του ΑΣΕΠ;
2 Ενώ υπήρχε καθεστώς αιτιολογημένων απολύσεων για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς αορίστου χρόνου, έπειτα από σχεδόν 30 ολόκληρα χρόνια επιτρέπονται οι αναιτιολόγητες απολύσεις, ενισχύοντας απροκάλυπτα την αυθαιρεσία του διευθυντικού δικαιώματος. Με τον τρόπο αυτό το εκπαιδευτικό λειτούργημα υποβιβάζεται σε υπαλληλικού τύπου σχέση όπου έννοιες όπως παιδαγωγική ελευθερία, αξιοπρέπεια, ελευθερία της έκφρασης, αυτονομία του εκπαιδευτικού κ.ά. κλειδώνονται οριστικά στο χρονοντούλαπο της εκπαιδευτικής ιστορίας. Αραγε με ποιον τρόπο ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί λειτουργοί που υπογράφουν και εκδίδουν δημόσια έγγραφα και πιστοποιητικά (απολυτήρια, βαθμολογίες κ.λπ.), τα οποία οδηγούν ακόμα και σε διορισμό στο Δημόσιο, θα καταφέρουν να εργαστούν χωρίς πιέσεις σε ένα σχολείο, όταν η αναιτιολόγητη απόλυση θα κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους; Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι με τον τρόπο που δρομολογούνται οι εξελίξεις θα καταλήξουμε σ' ένα φτωχό, μίζερο και αποπνικτικό δημόσιο σχολείο και ένα εργασιακά ασύδοτο και αμφίβολης νομιμότητας ιδιωτικό στο οποίο θα καταφεύγει ο καθένας ανάλογα με το βαλάντιό του και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του. Η πρόσφατη άλλωστε κρίση στο International Baccalaureate (με τη διαρροή και την εξαγορά θεμάτων των εξετάσεων) αποδεικνύει την ηθική γύμνια της εποχής αλλά και του λόγου το αληθές. Ποια είναι η βέβαιη συνέχεια; Οι αποδέκτες των άνομων αυτών δοσοληψιών στα κάθε είδους εκπαιδευτήρια (με την αμέριστη ηθική και οικονομική συμπαράσταση των γονιών τους) θα «διαπρέπουν» στα πανεπιστήμια του εξωτερικού, ενώ αύριο θα κληθούν με «σπουδαία βιογραφικά» να στελεχώσουν τις επιχειρηματικές και πολιτικές elites του τόπου.
Η κοινωνία θέλει τους εκπαιδευτικούς εκεί που τους αξίζει
    Ολα δείχνουν ότι η κοινωνία νιώθει αποπνικτική την ατμόσφαιρα που την περιβάλλει σε ολόκληρο το φάσμα των θεσμών, των αξιών και των συμβόλων. Τα ιδεολογικά αποθέματα της μεταπολίτευσης έχουν οριστικά εξαντληθεί και οι νέοι άνθρωποι ζητούν απεγνωσμένα καθαρό αέρα να αναπνεύσουν. Είναι σαφές ότι πέρα από τα όσα είναι υποχρεωμένη να παρέχει η πολιτεία στους εκπαιδευτικούς της, απαιτείται η αυτενέργεια, η ατομική ευθύνη αλλά και η συλλογική συναίσθηση των ίδιων.
    Η κοινωνία όμως θέλει τους εκπαιδευτικούς της εκεί που τους αξίζει. Τους θέλει ψηλά. Ούτε ως αντίγραφα μιας απρόσωπης (εκπαιδευτικής) πολιτικής ούτε ως συστατικά μιας σκυθρωπής τεχνοκρατικής υπαλληλίας που τους αφαιρεί το ρόλο και το λόγο του λειτουργού της εκπαίδευσης. Πολύ περισσότερο δεν τους επιθυμεί πειθήνιους, πένητες και εξαθλιωμένους μεταβιβαστές μιας στείρας γνώσης που οδηγεί τη νέα γενιά στο αδιέξοδο. Αντίθετα, σήμερα περισσότερο από ποτέ, τους χρειάζεται ως σύμβολα κύρους και γνώσης, ως φωτοδότες και παιδαγωγούς που θα βοηθήσουν κι αυτοί με το έργο τους να αλλάξει σελίδα το, βυθισμένο σε κρίση, πολιτισμικό στερέωμα του τόπου. Εν κατακλείδι, η πολιτική ηγεσία οφείλει να αναστοχαστεί πάνω στην αρχή ότι η «επανάσταση του αυτονόητου» στην εκπαίδευση αρχίζει με την ουσιαστική και πολύπλευρη στήριξη και αναγνώριση των δασκάλων των παιδιών μας.
  Πηγή: Δρ Κοινωνιολογίας, ερευνητής σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτική, Ελευθεροτυπία

Η ανατομία της γυναικείας μουρμούρας!!!!!!!

    Έξι μερόνυχτα, έξι ολόκληρα 24ωρα ετησίως. Τόσο διαρκεί κατά μέσο όρο η μουρμούρα μιας παντρεμένης γυναίκας. Πιο συγκεκριμένα, εάν τα βάλεις κάτω και τα αθροίσεις, οι Βρετανίδες γυναίκες φέρονται να ξοδεύουν κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 7.920 λεπτά (ποσότητα που αντιστοιχεί σε 2,5 ώρες εβδομαδιαίως ή 11 ώρες μηνιαίως ή σχεδόν έξι ημέρες ετησίως) «παίρνοντας» τα αυτιά των συζύγων τους με ποικίλα παράπονα. 
   Ο -δύστυχος εν προκειμένω- άνδρας φαίνεται να τα «ακούει» κυρίως για τρεις λόγους: επειδή δεν βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, επειδή πίνει μερικά ποτηράκια παραπάνω (και δεν βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού) και επειδή δεν πηγαίνει να τον εξετάσει κανένας ιατρός (και δεν βοηθάει και στις δουλειές του σπιτιού).
    Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν ανδρική προπαγάνδα συκοφάντησης της γυναικείας μουρμούρας αλλά πόρισμα έρευνας της βρετανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης Everyman, πόρισμα το οποίο βασίστηκε στις απαντήσεις 3.000 ερωτηθέντων.
     Μάλιστα, σύμφωνα με την παραπάνω μελέτη, η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών (ποσοστό 87%) παραδέχεται πως χρησιμοποιεί την γκρίνια ως μοχλό άσκησης πίεσης προς το έτερο ήμισυ.
      Όσο για τους άνδρες (του σπιτιού), αυτοί από τη μεριά τους δεν αντέχουν (πως θα μπορούσαν άλλωστε;) και υποκύπτουν, άλλοι νωρίτερα κι άλλοι αργότερα, στα παράπονα των συζύγων τους. Συγκεκριμένα, το 50% αυτών φέρεται να παραδίδει τα όπλα μετά από μία ώρα μουρμούρας και το 21% μετά από δυο-τρεις ενώ το 83% αναγνωρίζει πως η γυναίκα του μάλλον έχει λόγο που γκρινιάζει. 
Πηγή: Έθνος

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Απλώς αναμεταδίδω...

    Τον αγώνα βλέπω. Μόλις τελειώσανε οι εθνικοί ύμνοι και τώρα γίνονται οι χαιρετούρες. Θα γράφω άσχετα για διάφορα θέματα που μας απασχολούν, θα πίνω μπίρα, θα λέω και για τον αγώνα. 
    Κάτω απ' το αρκουντίσιον είμαι, το 'χω στους 16°C, βλέπω μπάλα. Δεν έχει υποστήριξη ο Τοροσίδης αλλά κερδίζει το πλάγιο άουτ. Κουφόβραση σήμερα. Ο πιο καυτός Μάης των τελευταίων χρόνων. Δεν λέει να ξεκουνήσεις και να βγεις έξω. Μπορεί να ζαλιστείς και να πέσεις. Αν σταθείς τυχερός θα σε προλάβουν και θα σε οξυγονώσουν στο νοσοκομείο. Πολύ καλά τον έκλεισε ο Κυργιάκος τον Γιακούμπ. Χαρούνα, Καϊτά, Οντιαχ.
     Κατσουράνης: Ενα σουτ από πολύ μακριά. Ο θόρυβος απ' τις βουβουζέλες αρέσει στους οπαδούς, δεν αρέσει στους παίκτες και στους προπονητές. Γιατί δεν ακούνε. Όχι, όχι! Όχι πάλι τέτοιο γκολ. Όχι πάλι. Τζάμπα γκολ! Είναι απίστευτο. Είναι κρίμα. Δυστυχώς. Το φάγαμε πάλι φάβα.
      Δε χωνεύεται. Τέτοιο γκολ πάλι. Πήρε φάουλ ο Καραγκούνης. Δεν ήταν καλή η εκτέλεση. Ασχετα και ασήμαντα αναμεταδίδω; Κόρνερ, κεφαλιά απ' τον Κυργιάκο, η μπάλα άουτ. Βλακώδες κτύπημα του Καϊτά άουτ. Εκτός φάσης. Το είδε ο διαιτητής. Κόκκινη, μπράβο! Μένει με δέκα παίκτες η Νιγηρία. Μπαίνει ο Σαμαράς αλλαγή. Κεφαλιά του Τοροσίδη, όχιιι!..
      Σφυροκοπούμε! Η αεροπορία μας βομβαρδίζει. Επρεπε να τη σκάψει ο Σαλπιγγίδης. Στο τσακ το 'χασε. Δεύτερο συνεχόμενο κόρνερ. Όλοι μπροστά. Όχιιι! Δοκάρι; Δεν τη βρήκε γεμάτη την μπάλα ο Σαμαράς με το ανάποδο τακουνάκι. Πρέπει να βάλουμε γκολ μέχρι το ημίχρονο. Αν είναι δυνατόν να πάμε με ισοπαλία στ' αποδυτήρια. Γκόοοολ! Βοήθησε η τύχη του Σαλπιγγίδη. Ένα τους - ένα μας. Φανταστικό αυτογκόλ. Φαβέ... Το πρώτο μας είναι σε Μουντιάλ. Ηρεμία, ηρεμία τώρα στην άμυνα!..
      Ημίχρονο. Δεν έχει νόημα να γράψω άλλα σήμερα. Απλά, θα αναμεταδίδω. Δεν υπάρχει! Στην έντυπη δημοσιογραφία. Να αναμεταδίδεις απευθείας αγώνα και να δημοσιεύεται την επομένη... Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά. Για όλα. Δεν έχουμε μυαλό, δεν είμαστε καλά. Ισως να 'ναι το μόνο που μπορεί να μας σώσει. Η τρέλα μας.
     Μακρινό σουτ του Καραγκούνη άουτ! Είναι πολύ δυνατοί παίκτες οι Νιγηριανοί αλλά μετά την αποβολή και το γκολ της ισοφάρισης έχουν εκνευριστεί. Κεφαλιά του Κυργιάκου! Τη μάζεψε ο φίσκουλας. Ωραία χορεύουνε και βαράνε παλαμάκια στην εξέδρα οι Νιγηριανοί σαν χορωδία. Πήρε φάουλ ο Σαλπιγγίδης σε πολύ καλή θέση. Οχιιι, όχι Φάνη, όχιιι! Δεν χάνονται τέτοια γκολ...
     «Θα πάθουμε έμφραγμα μ' αυτά που γίνονται και εγκεφαλικό», λέει ο σπίκερ. Αντεπίθεση της Νιγηρίας, μας βοήθησε ο Θεός και δεν το φάγαμε. Κωλοφαρδία. Σε άδειο τέρμα το 'χασε ο Ομπάσι. Φοβερό παιχνίδι! Δεν γράφω για λίγο, για ν' αλλάξει το γούρι...
     Κόρνερ τελευταία στιγμή, Σαλπιγγίδης, Σαμαράς κεφαλιά, πω πω τι έπιασε ο άνθρωπος! Ξαναζωντάνεψε η ομάδα, μονότερμα τους παίζουμε.
      Γκοολ! Του έφυγε η μπάλα απ' τα χέρια. Μετράει, μετράει κανονικά! Απ' τον Βασίλη Τοροσίδη! 2-1, η Ελλάδα κερδίζει. Ψυχραιμία, τώρα. Γιακούμπ (όχι ο καρδιοχειρουργός) σουτ, ευτυχώς άουτ... Σταματάω δέκα λεπτά να γράψω για ν' αλλάξει πάλι το γούρι. Κρατάει την κοιλιά του ο Κατσουράνης (ξαναγράφω). Κάνω βου-ντου!
     'Εχασε μεγάλη ευκαιρία ο Κυργιάκος όσο δεν έγραφα. Ok, το βουλώνω για να δεις αγώνα. Τέσσερα λεπτά καθυστερήσεις. Κόρνερ. Ψυχραιμία. Εληξεεε.
    Τετρακόσια τέσσερα λεπτά δεν είχε καταφέρει να σκοράρει η Εθνική ποδοσφαίρου σε Μουντιάλ, πρώτη φορά νικήσαμε. Σ' ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Ολοι πανηγυρίζουμε και εκείνοι που βρίζαν προχθές. Τον Ρεχάγκελ και τους διεθνείς. Τώρα οι ίδιοι μπορεί να τον αποθεώνουν. Δεν τους γουστάρω τους μαλάκες...
    Θα νικήσουμε την Αργεντινή. Αν μπορείς να το φανταστείς, είναι σαν να το 'χεις κάνει. 
Πηγή: Ανδρέας Ρουμελιώτης Ελευθεροτυπία