Η διοικητική διαίρεση της Ελλάδας

  Η τρέχουσα διοικητική διαίρεση της Ελλάδας διαμορφώθηκε από το πρόγραμμα «Καλλικράτης» και ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2011. Σύμφωνα με αυτήν, η χώρα μας έχει τρία επίπεδα διοικητικής διαίρεσης.

α) Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στους οποίους περιλαμβάνονται οι 325 δήμοι της χώρας μας. Διοικούνται από δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο που εκλέγονται κάθε 5 έτη με καθολική ψηφοφορία. Κάθε δήμος χωρίζεται σε διαμερίσματα με την ονομασία «δημοτικές ενότητες» και αυτές με τη σειρά τους σε «κοινότητες». Οι τελευταίες διαθέτουν δικά τους συμβούλια, ο ρόλος αυτών όμως είναι συμβουλευτικός και δεν μπορούν να λάβουν αποφάσεις.

β) Οι 13 περιφέρειες, οι οποίες αντιστοιχούν σε μία ευρεία γεωγραφική περιοχή της χώρας. Διοικούνται από περιφερειάρχη και περιφερειακό συμβούλιο που εκλέγονται κάθε 5 έτη με καθολική ψηφοφορία ανάμεσα στους εγγεγραμμένους δημότες των δήμων που υπάγονται στην περιφέρεια. Κάθε περιφέρεια διαιρείται σε «περιφερειακές ενότητες», οι οποίες συνήθως συμπίπτουν με τους νομούς. Κάθε περιφερειακή ενότητα διαθέτει δικό της αντιπεριφερειάρχη, που προέρχεται από τον συνδυασμό του περιφερειάρχη. 

γ) Οι 7 Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, που αποτελούνται από δύο ή περισσότερες περιφέρειες. Δεν αποτελούν θεσμό αυτοδιοίκησης αλλά διοικητικής αποκέντρωσης του κράτους, αφού ο επικεφαλής, με τον τίτλο «Γενικός Γραμματέας», διορίζεται από την κυβέρνηση και συγκεντρώνει όλες τις αποφασιστικές αρμοδιότητες, ενώ το δε συμβούλιό της, στο οποίο συμμετέχουν οι περιφερειάρχες και οι εκπρόσωποι των τοπικών ενώσεων δήμων, έχει κυρίως συμβουλευτικό χαρακτήρα.

  Εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί το Άγιο Όρος, το οποίο αποτελεί μεν ελληνικό έδαφος, αλλά διοικείται με τους δικούς του θεσμούς βάσει του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους του 1924.