Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

«Η πείνα πονάει…»

  Δεν είναι μόνο η περιγραφή της καθημερινής αγωνίας που έκανε το blog της Τζακ να ξεχωρίζει. Είναι και οι συνταγές της: «Το καλύτερο τσίλι της Μαμάς Τζακ, 34 λεπτά», για παράδειγμα, ή «Θεέ μου, δείπνο, 30 λεπτά»
  Το blog agirlcalledjack.com άρχισε να γράφεται πριν από περίπου ένα χρόνο, όταν η 24χρονη άνεργη μητέρα Τζακ Μονρό από το Εσεξ είχε πιάσει πάτο: δεν είχε χρήματα, τα ντουλάπια της κουζίνας ήταν άδεια, το επίδομα ενοικίου ήταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο 100 λίρες λιγότερα.

  H Τζακ περιγράφει με επώδυνες λεπτομέρειες πώς ξεπούλησε όλα της τα υπάρχοντα για να πληρώσει τους λογαριασμούς: την τηλεόραση, το ρολόι της, το κινητό της τηλέφωνο. Γράφει για το πώς υπονομεύτηκε η καθημερινότητά της από την πληκτική διαδικασία τού «να προσπαθεί να τα βγάζει πέρα», αλλά και για το παράδοξο φαινόμενο να αυξάνεται ο λογαριασμός του ρεύματος όσο βούλιαζε στη φτώχεια.
  «Σήμερα έστειλα 14 αιτήσεις για δουλειά, γράφοντάς τες με πολύ κόπο στο παμπάλαιο τηλέφωνό μου, για δουλειά σε σπίτι, για δουλειά σε μαγαζί, για δουλειά σε εργοστάσιο, για δουλειά με το κατώτατο μεροκάματο, για κάθε είδους δουλειά, επειδή απλώς αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Για λόγους άγνωστους προς εμένα, αυτό τον μήνα το επίδομα σπιτιού ήταν 100 λίρες λιγότερο. (…) όποιος και να είναι ο λόγος, πάντως, είναι πιο εύκολο για μένα τώρα να υπολογίσω ότι το ενοίκιο των 670 λιρών δεν μπορεί με τίποτα να εξοφληθεί με το επίδομα των 438 λιρών. Δεν έχω μόνο καθυστερήσει να πληρώσω τις δόσεις μου, αλλά χθες βράδυ, όταν άνοιξα το ψυγείο μου για να βρω υπόλοιπα από μακαρόνια, ένα κρεμμύδι κι ένα κομμάτι γλυκό τζίντζερ, έδωσα τα μακαρόνια στον γιο μου και πήγα να κοιμηθώ πεινασμένη, έχοντας πιει μόνο ένα τσάι, για να ηρεμήσω λίγο τους πόνους στο στομάχι μου».
Για να διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ 
Πηγή: Πάνου Έλλη, Η εφημερίδα των συντακτών

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Μικρό λεξικό των κλεφτών και αρματολών

 (Πάτησε στην εικόνα για να περιηγηθείς στο Μικρό λεξικό)
Πηγή: Γρηγόρης Ζερβός

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Πηλός, τροχός, καμίνι...

  Στα περισσότερα Μουσεία της Ελλάδας τα πήλινα αγγεία αποτελούν τα πιο συνηθισµένα εκθέµατα. Αγγεία εξάλλου είναι τα αντικείµενα που έρχονται στο φως µε τη µεγαλύτερη συχνότητα στις ανασκαφές. Μόνο από την Αττική έχουν σωθεί περίπου 80.000 ακέραια διακοσµηµένα αγγεία. 
  Περιδιαβαίνοντας λοιπόν ανάµεσα στις προθήκες µε την κεραµική στα µουσεία της Ελλάδας και παρατηρώντας τις παραστάσεις, ο επισκέπτης έχει την εντύπωση πως ξεφυλλίζει ένα βιβλίο µε φωτογραφίες µαθαίνοντας έτσι πώς ζούσαν, ντύνονταν, διασκέδαζαν, δούλευαν, λάτρευαν τους θεούς τους οι αρχαίοι Έλληνες.
 (Πάτησε στην εικόνα για να διαβάσεις το βιβλίο)
Πηγή: Παιδίον τόπος

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Πού πήγε ο παππούς και η γιαγιά;

  Αυτή η ερώτηση δημιουργεί ένα συναισθηματικό μούδιασμα σε κάθε γονιό που καλείται να ανακοινώσει στο παιδί του το θάνατο ενός  ιδιαίτερα αγαπημένου προσώπου , όπως του παππού και της γιαγιάς καθώς ο γονιός βιώνει την απώλεια του πατέρα, της μητέρας, του πεθερού ή της πεθεράς του. 
  Είναι σημαντικό αυτή η ανακοίνωση να γίνει και από τους δυο γονείς. Ενημερώστε το παιδί σας ότι έχετε να του πείτε κάτι σημαντικό. Μη φοβηθείτε να χρησιμοποιήστε τη λέξη «πέθανε» καθώς περιγράφει απόλυτα το θάνατο και δεν υπάρχει ενδεχόμενο παρερμήνευσης που θα δημιουργούσαν οι λέξεις «έφυγε ή κοιμήθηκε».
  Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού προσαρμόστε τα λόγια σας. Αν το παιδί σας είναι στην προσχολική ηλικία αρκεί να ακούσει ότι ο παππούς ή η γιαγιά πέθανε και πλέον δε θα τον ξαναδεί. Στη σχολική ηλικία ενδεχομένως το παιδί να εκφράσει περισσότερες απορίες. Προσπαθήστε να του μιλήσετε για τον κύκλο της ζωής και οι απαντήσεις σας να είναι σύντομες και απλές. Αν σε κάποια ερώτηση δεν είστε σε θέση να απαντήσετε μπορείτε απλά να πείτε ότι δεν γνωρίζετε. Ενδεχομένως τα παιδιά να επανέρχονται με τις ίδιες ερωτήσεις. Σε αυτή την περίπτωση δείξτε κατανόηση και υπομονή επαναλαμβάνοντας την ίδια απάντηση.
  Η παρουσία των παιδιών προσχολικής ηλικίας στην κηδεία δεν συνιστάται καθώς δημιουργεί σύγχυση, ενώ στα παιδιά σχολικής ηλικίας θα μπορούσε να βοηθήσει στην συνειδητοποίηση και αποδοχή της απώλειας. Ενημερώστε τα παιδιά για την διαδικασία της τελετής και σεβαστείτε την επιθυμία τους. Σε περίπτωση που επιθυμούν να παρεβρεθούν στην τελετή, φροντίστε να συνοδεύονται από άτομο που να έχει στενή σχέση με το παιδί και να είναι ψύχραιμο.
  Δώστε χρόνο στο παιδί να χειριστεί την απώλεια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τις πρώτες μέρες να παρατηρήσετε αλλαγή στη συμπεριφορά του.
  Καθώς κάθε παιδί είναι μοναδικό και βιώνει την απώλεια του παππού ή της γιαγιάς με δικό του τρόπο, μπορείτε να καλείτε στον τηλεφωνικό αριθμό  1056 που αντιστοιχεί στην «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για Παιδιά σε κίνδυνο –SOS 1056» καθημερινά σε 24ωρη βάση προκειμένου να συμβουλευτείτε Ψυχολόγο.
Πηγή: Το χαμόγελο του παιδιού

Τι μπορεί να κρύβει μια λέξη

  Αξιολόγηση: ως λήμμα στο λεξικό του υπουργού Παιδείας παραπέμπει στον «προσδιορισμό της αξίας και των ικανοτήτων» κάποιου. Ως «καραμέλα» στο στόμα του υπουργού Παιδείας υποκρύπτει –το ξέρουμε πια– την πολιτική των απολύσεων. Ως ιδεολόγημα εξυπηρετεί τον προπαγανδιστικό στόχο της αποδοχής αυτής της πολιτικής ως αναγκαίας για την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, στην περίπτωσή μας των εκπαιδευτικών. Κάπως έτσι τα χαράτσια βαφτίστηκαν «εισφορές αλληλεγγύης», η απελευθέρωση των απολύσεων «καταπο- λέμηση της ανεργίας», οι μισθοί πείνας «ανταγωνιστικότητα», ο εργαζόμενος «απασχολήσιμος» και εσχάτως «ωφελούμενος». Οι λέξεις λοιπόν μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να αντιστρέψουν προκλητικά την πραγματικότητα.
  Οι υπουργοί Παιδείας τα τελευταία χρόνια χρησιμοποίησαν κατά κόρον το ιδεολόγημα της αξιολόγησης για να πείσουν την κοινωνία ότι τα παιδιά της πρέπει να μαθαίνουν γράμματα από «άξιους» δασκάλους. Ποιο είναι σήμερα το αποτέλεσμα; Χιλιάδες σχολεία λιγότερα, μετά τις καταργήσεις/συγχωνεύσεις, χιλιάδες εκπαιδευτικοί λιγότεροι, μετά τις πρώτες απολύσεις, διαθεσιμότητες, χιλιάδες μαθητές λιγότεροι, καθώς η σχολική διαρροή αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Αυτή η εικόνα μπορεί να εγγυηθεί μια καλύτερη παιδεία; Μπορεί να εξασφαλίσει τη μόρφωση των παιδιών μας, όλων των παιδιών; Κι όσοι πετάχτηκαν στον Καιάδα –καθηγητές και μαθητές– ήταν ανάξιοι; Κι αυτοί που θα ακολουθήσουν, ανάξιοι; Οι –επίσημα– 1.300.000 άνεργοι, ανάξιοι κι αυτοί; Οι 1.100.000 πολίτες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αυτοί κι αν δεν περνούν κανένα τεστ αξιολόγησης!
   Οι λέξεις, οι έννοιες δεν είναι ουδέτερες. «Χρωματίζονται» από αυτόν που τις χρησιμοποιεί. Προσδιορίζονται με βάση τις αξίες του. Η περίφημη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, των όποιων εργαζομένων, βάσει ποιων αξιών υλοποιείται σήμερα, αν όχι των κυρίαρχων –του ατομισμού, της υποταγής, του φόβου, της σιωπής, ακόμα και της διαβολής; Το είδαμε να συμβαίνει: εκπαιδευτικοί που υπηρετούν άλλες αξίες –της συλλογικότητας, της αξιοπρέπειας, της διεκδίκησης, του αγώνα– αντιμετώπισαν πειθαρχικά μέτρα. Εργαζόμενοι που διεκδίκησαν τα κάποτε αυτονόητα δικαιώματα απολύθηκαν.
  Ας το παραδεχτούμε: η αξιολόγηση χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα. Για να υπηρετήσει έναν στόχο, να προετοιμάσει την κοινωνία για τα κύματα της βαρβαρότητας που θα ακολουθούσαν. Να «νομιμοποιήσει» τη δραστική μείωση του εργατικού δυναμικού και τη ραγδαία επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου. Σήμερα δεν χρειάζεται ούτε ως πρόσχημα. Ο «ξαφνικός θάνατος» χιλιάδων εργαζομένων –στην ΕΡΤ, στις ΔΕΚΟ, στην εκπαίδευση– δεν έχει ανάγκη από προσχήματα. Οι μνημονιακοί στόχοι δεν μπορούν να περιμένουν την αξιολόγηση. Οι επόμενες χιλιάδες των απολυμένων –σε νοσοκομεία, δημόσια διοίκηση κ.λπ.– δεν χρειάζονται καμία «νομιμοποίηση». Μόνο μια υπουργική απόφαση…
Πηγή: Η εφημερίδα των συντακτών

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

70 αστραπές σε μία φωτογραφία!

Τραβηγμένες στην Ικαρία κατά τη διάρκεια καταιγίδας
Πηγή: Ο ζωηρός μαθητής

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Σχολή Αργυροχρυσοχοϊας Στεμνίτσας

  Το βίντεο δεν αφορά μόνο τις ΕΠΑΣ και την εκπαίδευση μια και προσπαθεί να αποδείξει ότι η  κατάργηση οποιουδήποτε κλάδου ή φορέα δεν αποτελεί λύση. Αποτελεί εστία μεγαλύτερου προβλήματος από αυτό που θεωρητικά λύνει και είναι και κάτι ακόμα χειρότερο, είναι η απαξίωση σε οτιδήποτε καλό υπάρχει σε αυτή τη χώρα…
 
Πηγή: Εκπαιδευτικοί εν δράσει

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Κυκλοφόρησαν οι λίστες της ντροπής

  Πριν καν συζητηθεί και ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο – φονιάς που οδηγεί στη διαθεσιμότητα και την απόλυση 2500 εκπαιδευτικούς, το Υπουργείο Παιδείας υλοποιεί τη διάταξη του υπό ψήφιση νόμου, δημοσιοποιεί τις λίστες της ντροπής και ζητά από τις διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να ενημερώσουν τους εκπαιδευτικούς και να συμπληρωθούν οι εξαιρέσεις.  
Καταλύεται η έννοια της δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα. 
Υλοποιείται ο νόμος πριν την ψήφισή του!
Αποφασίζουμε – διατάσσουμε – απολύουμε.
  Επισημαίνουμε ότι τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και η διοίκηση (Υπουργείο και Διευθυντές Δ.Ε.) που υλοποιούν διατάξεις που δεν έχουν ψηφιστεί και σπέρνουν την τρομοκρατία στους εκπαιδευτικούς, έχουν βαριές πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες που θα αναζητηθούν.
Οι εκπαιδευτικοί δεν θα σκύψουμε το κεφάλι. Τώρα όλοι στον αγώνα. Κανείς εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα και απόλυση.
 Πηγή: ΟΛΜΕ

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Smarthistory, μια ιστοσελίδα για την ιστορία της τέχνης

  Πρόκειται για ένα multimedia web-book  σχετικά με την ιστορία της τέχνης που δημιουργήθηκε το 2005 από τους Beth Harris και Steven Zucker. Περιλαμβάνει 537 βίντεο και 268 δοκίμια σχετικά με την τέχνη. Το 2009 το Smarthistory κέρδισε το βραβείο Webby για την εκπαίδευση. 
 (Πάτησε στην εικόνα για να μεταβείς στην εφαρμογή)
Πηγή: Παιδίον Τόπος

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Ποιες βεβαιώσεις χορηγούν οι μονάδες υγείας του ΕΟΠΥΥ για σχολική χρήση

  Με εγκύκλιο το Υπουργείο Υγείας προσδιορίζει επακριβώς ποιες βεβαι- ώσεις εκδίδονται από τις μονάδες υγείας του ΕΟΠΥΥ για ενδοσχολική χρήση. Συγκεκριμένα: Βεβαιώσεις υγείας για εγγραφή στο σχολείο, για συμμετοχή στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής, διενέργειας εμβολιασμών, βεβαιώσεις ασθενείας κλπ.
 Αναλυτικά η εγκύκλιος:
Αναδημοσίευση από το 88ο Δ/Σ Αθηνών

2nd event ενάντια στην παιδική σεξουαλική κακοποίηση και στο σχολικό εκφοβισμό

Πηγή: Ιστολόγιο Σχολικών Συμβούλων Α/Θμιας Εκπ/σης Ν. Βοιωτίας

Συμπαράσταση στο συνάδελφο Στέφανο Γκουλιώνη

  O συνάδελφος Γκουλιώνης Στέφανος, δάσκαλος του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, παραπέμπεται από το Διευθυντή Π.Ε. Λάρισας στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία «της ανάρμοστης για δημόσιο υπάλληλο συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας» και κινδυνεύει με την ποινή της απόλυσης.
  Το «έγκλημα» του συναδέλφου είναι η συμμετοχή του στη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 2012 στη Λάρισα, μια κινητοποίηση που είχαν εξαγγείλει και πραγματοποίησαν σωματεία και συλλογικότητες ενάντια στη λαίλαπα των μέτρων που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, Ε.Ε και Δ.Ν.Τ. εις βάρος των εργαζομένων.
   Η υπόθεσή του εκκρεμεί στο Εφετείο, όπου θα κριθεί στις 24/10/2013 μετά την αρχική πρωτόδικη καταδίκη του, με αναστολή, από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας. Η καταδίκη αυτή παίρνει άλλες διαστάσεις μετά την παραπομπή του συναδέλφου στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία «της ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας». Την ίδια στιγμή ο νόμος 4093/2012, οδηγεί σε αργία τον συνάδελφο που έχει παραπεμφθεί στο πειθαρχικό ακόμα κι αν η υπόθεσή του δεν έχει τελεσιδικήσει.

«ο Άρτος της Πάρου ο επιούσιος…»

(Πατήστε στην εικόνα για να δείτε το πρόγραμμα)

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Ένας λαθρομετανάστης στο Μαξίμου

  Αυτό με τρελαίνει περισσότερο. Η υποκρισία. Ο πρωθυ- πουργός κάλεσε στο Μαξίμου τον Γιάννη Αντετοκούμπο να τον συγχαρεί γιατί επιλέχτηκε στο ντραφτ του NBA, ο πρώτος έλληνας σε τόσο καλή σειρά. Γιατί όμως; Αυτός ο πρωθυπουργός και αυτή η κυβέρνησή του δεν είναι που ακύρωσε το νόμο Ραγκούση του 2010; Αυτοί δεν έλεγαν ότι έτσι ωθούμε τους μετανάστες του κόσμου όλου να έρθουν στην Ελλάδα;
  Ο Γιάννης γεννήθηκε στην Ελλάδα, η Ελλάδα τον μεγάλωσε, του έμαθε μπάσκετ, τον έκανε αυτό που είναι, να πηγαίνει τώρα δηλαδή στο ΝΒΑ και ο αδελφός του να κρατάει στην κερκίδα την ελληνική σημαία. Η Ελλάδα μπορεί να καμαρώνει, η ΝΔ όμως γιατί;
  Ο 17χρονος Γιάννης θα μπορούσε να έχει την ελληνική ιθαγένεια σύμφωνα με το νόμο 3838/2010. Όπως και όλα τα άλλα παιδιά της ίδιας κατηγορίας. Όμως ο σημερινός υπουργός Δικαιοσύνης διαφωνούσε. Όχι όμως για όλους. Μόνο γι’ αυτούς που βλέπουμε στα λεωφορεία και τους δέρνουμε. Μόνο γι’ αυτούς που όταν ζητάνε τα λεφτά τους καλούμε τη Χρυσή Αυγή. Όταν πηγαίνουν στο ΝΒΑ, τότε υπάρχουν και εξαιρέσεις. Ειδικά γι’ αυτόν, με τις «άοκνες ενέργειες» της Ομοσπονδίας και του υπουργείου, ο Γιάννης παίρνει την ιθαγένεια. Και ο πρωθυπουργός τον υποδέχεται στο Μαξίμου. Ώστε να καμαρώνει έναν Έλληνα στο NBA.
  Τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και σπούδασαν εδώ, που ξέρουν για μόνη τους πατρίδα την Ελλάδα, τρέμουν κάθε μέρα στο δρόμο. Δεν έχουν πατρίδα. Τα διώχνουμε όπως τον Οδυσσέα Τσενάι που βρήκε στέγη στο ΜΙΤ, στην Ελλάδα δεν τον άφηναν να κρατήσει τη σημαία.
   Αλλά όταν πρόκειται να κερδίσουμε λίγη δημοσιότητα, αρχίζει το γνωστό τροπάρι των επιλεκτικών νομιμοποιήσεων. Αν ήταν λίγο συνεπείς με αυτά που έλεγαν, δεν θα έδιναν την ιθαγένεια ούτε στο Γιάννη. Αλλά δεν είναι. Δεν πιστεύουν τίποτα απ’ όσα λένε. Παιχνίδια φόβου παίζουνε, χειρισμού των μαζών, ρόλους ανεβάζουνε, επαγγελματίες της πατρίδας, της θρησκείας, του λαού. Έμποροι.
   Η Ελλάδα χρειάζεται όλους τους Γιάννηδες που αισθάνονται και θέλουν να είναι Έλληνες. Που λένε και από το ΝΒΑ, ότι θέλουν να παίζουν στην Εθνική Ελλάδος. Αυτοί είναι ο τόπος μας, όλοι όσοι αισθάνονται κάτοικοι, πολίτες της χώρας. Όσοι προσπαθούν να τους διώξουν, μικραίνουν την Ελλάδα, την κάνουν φτωχότερη.
Πηγή: Φώτης Γεωργελές, Athens voice.gr

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ο πρώτος υπολογιστής του Δήμου Norwich στη Βρετανία

  Συνήθως, όταν συζητάμε στην τάξη με τα παιδιά για την εξέλιξη της τεχνολογίας, τους φέρνω για παράδειγμα τον ENIAC, τον πρώτο υπολογιστή, που κατασκευάστηκε στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ και κατελάμβανε έναν ολόκληρο όροφο. Αντιλαμβάνεστε το δέος τους, όταν σήμερα γνωρίζουν τα laptop, iPad και tablet με τα μικροσκοπικά τους μεγέθη!
  Σερφάροντας στο διαδίκτυο εντόπισα τυχαία μια φωτογραφία που απεικονίζει τον πρώτο υπολογιστή, που απέκτησε ο Δήμος του Norwich στη Μεγάλη Βρετανία τη δεκαετία του 60!
  Πληκτρολογώντας σε μια μηχανή αναζήτησης την φίρμα που φαίνεται στην εικόνα, εντόπισα ακόμα κάποιες ενδιαφέρουσες φωτογραφίες. Δεν ξέρω, αν αναφέρονται στο ίδιο μοντέλο με αυτό του Δήμου Norwich, αλλά εντυπωσιάζουν με τα μεγέθη και την πολυπλοκότητα των υπολογιστών εκείνης της εποχής!


Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

70 Tools 70 Minutes

Πηγή: Silvia Rosenthal Tolisano