Ένας κυκλαδίτικος ανεμόμυλος!

  Φέτος το καλοκαίρι, εγώ και οι γονείς μου, πήγαμε στην Κέα. Νοικιάσαμε μια μικρή αλλά πολύ ωραία μεζονέτα. 

   Κάθε μέρα που πηγαίναμε για μπάνιο έβλεπα κάτι πολύ περίεργο, υπήρχαν κάτι κυλινδρικά σπίτια, καφετέριες, αλλά το πιο παράξενο ήταν τα κυλινδρικά μουσεία. Ρώτησα τους γονείς μου και μου εξήγησαν πως παλιά ήταν ανεμόμυλοι. Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση αλλά πιο πολύ ένιωσα θαυμασμό! 

  Το μεσημέρι έκανα μπάνιο στο σπίτι και μετά ρώτησα τους γονείς μου αν  μπορώ να πάω σε μια κοντινή βιβλιοθήκη. Όταν πήγα, ζήτησα από τη βιβλιοθηκάριο να μου δείξει το διάδρομο με τα βιβλία που λένε για τους ανεμόμυλους της  Τζιας.

  Πήρα το κατάλληλο βιβλίο και διάβασα πως φτωχές και πλούσιες οικογένειες έκαναν ουρά για να πάρουν το αλεύρι τους. Μέχρι όμως να ετοιμαστεί το αλεύρι τους έπαιρνε πολύ ώρα και οι άνθρωποι έκαναν πολλές γνωριμίες, αλλά αυτό που με παραξένεψε πιο πολύ ήταν που έκαναν αρραβώνες, γάμους, πανηγύρια, προξενιά και αλλά πολλά. Έμαθα επίσης πως στην Κατοχή ήταν καταφύγιο από τους Γερμανούς.

  Τώρα όμως δεν είναι πολλοί ανεμόμυλοι που δουλεύουν. Άλλοι είναι κατεστραμμένοι, άλλοι έγιναν σπίτια, άλλοι  καφετέριες, μουσεία και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.

   Ένιωσα λύπη, γιατί μερικοί άνθρωποι που κρύβονταν εκεί τους έβρισκαν οι Γερμανοί. Στεναχώρια, επίσης,  ένιωσα όταν έμαθα πως μερικοί ανεμόμυλοι καταστράφηκαν.  Όμως μου απάλυνε τον πόνο πως εκεί ζουν άνθρωποι και ζουν καλά. 

Από το μαθητή Θάνο Φ.