Στο μάθημα της Ιστορίας μας, "Η εκπαίδευση στο Βυζάντιο" διαβάσαμε ότι οι τιμωρίες των μαθητών την εποχή εκείνη ήταν ένα συνηθισμένο γεγονός μια και το ραβδί και η βέργα ήταν τα απαραίτητα μέσα διδασκαλίας . Όλοι πίστευαν ότι: "Όποιος δε δαρθεί δε μαθαίνει γράμματα".
Στη συζήτηση που ακολούθησε πολλοί μαθητές ανέφεραν τις εμπειρίες των γονιών τους από την εποχή που ήταν μαθητές (ξύλο, τιμωρίες, όρθιοι στη γωνία, κλείδωμα στο υπόγειο κτλ.)
Με τη φαντασία μας μπήκαμε στη θέση των μαθητών του βυζαντινού σχολείου και μιλήσαμε για το πώς θα ένιωθαν οι μικροί μαθητές. Καταλήξαμε στο συπέρασμα ότι δε θα μας άρεσε καθόλου να είμαστε μαθητές την εποχή εκείνη!
Ας δούμε τι λέει και ο Ευγένιος Τριβιζάς, τον οποίο γνωρίσαμε από το βιβλίο "Ο ταύρος που έπαιζε πίπιζα", για τη σωματική τιμωρία.
Ας δούμε και την άποψη του φίλου μας του Καραγκιόζη για τη σωματική τιμωρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου