«Μια πυρκαγιά ξεσπάει και απειλεί το δάσος που βρίσκεται κοντά στην πόλη μας»

   Συχνά τα καλοκαίρια τα δάση πιάνουν φωτιές. Αυτή όμως η πυρκαγιά που έπιασε φέτος ήταν πολύ μεγάλη.

   Τα φυτά και τα δέντρα κάηκαν, τα φυτοφάγα ζώα δεν είχαν τι να φάνε και έτσι χαλούσε η τροφική αλυσίδα. Τα δέντρα μάς δίνουν οξυγόνο και αυτό εμείς οι άνθρωποι πρέπει να το εκτιμάμε και να μη βάζουμε φωτιές είτε κατά λάθος είτε επίτηδες. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέφουμε ένα φυσικό πλούτο όπου ζουν πολλά ζώα και φυτά. Τα δάση χαρίζουν ομορφιά στη χώρα μας και όταν βλέπουμε ένα δάσος μας φτιάχνει η διάθεση. 
   Επίσης, τα δέντρα με τις ρίζες τους συγκρατούν τα νερά των βροχών και έτσι δεν έχουμε πλημμύρες. Το νερό που συγκρατούν τα δέντρα μπορεί να περάσει από τις υπόγειες δεξαμενές και να γίνει πόσιμο. Αν καίγονται τα δέντρα έχουμε έλλειψη ξυλείας και έλλειψη χαρτιού αφού από τα δέντρα φτιάχνεται το χαρτί. Το δάσος είναι πηγή ομορφιάς, πλούτου και οξυγόνου.

   Τα ζώα στο δάσος ήταν προβληματισμένα, ήταν σαν να είχε καταστραφεί το σπίτι τους. Είχαν μαζευτεί όλοι μαζί σε ένα συνέδριο για να δουν τι θα κάνουν. Αλλά κανένας δεν μπορούσε να σκεφτεί τη λύση. Ήταν όλα πολύ θυμωμένα με τους ανθρώπους. Ακόμα και αν οι άνθρωποι έβαλαν κατά λάθος φωτιά, τα ζώα δεν θα τους συγχωρούσαν! Ένιωθαν ότι είχαν βάλει φωτιά στο σπίτι τους, το δάσος.

  Μετά από λίγο πετάχτηκε ο λαγός και είπε: «Εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα στους ανθρώπους. Είμαι πολύ θυμωμένος. Έχω μια ιδέα, να επαναστατήσουμε όλοι εναντίον τους!». Και μετά είπε το σκιουράκι : «Μμμ…. και πώς θα το κάνουμε αυτό; Είναι πολύ δύσκολο!». Και μετά ξαναείπε ο λαγός:  «Μα, είμαστε παρά πολλοί». «Ναι, αλλά οι άνθρωποι είναι πιο ισχυροί», είπε η αλεπού. «Σωστά, συμφωνώ» είπε το σκιουράκι. Συζητούσαν, συζητούσαν αλλά λύση δεν έβρισκαν. Και ούτε βρήκαν ποτέ!

    Δεν είναι κρίμα; Για να ξαναφυτρώσουν τα δέντρα και τα φυτά στο δάσος χρειάζονται χρόνια, ενώ για να καταστραφούν μόνο λίγα δευτερόλεπτα!

Από τη μαθήτρια Μαρία Π.