Γρηγόρης Πολυχρονίδης

  Ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης είναι Έλληνας παραολυμπιονίκης στο αγώνισμα μπότσια. Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1981 στο Μπατούμι της Γεωργίας και το 1989 ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Πάσχει από νωτιαία μυϊκή ατροφία. 

  Τελείωσε με άριστα το 12o Λύκειο Περιστερίου το 2001 και σπούδασε στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Άρχισε να ασχολείται με το μπότσια το 2002. Προπονητής του είναι ο Γεώργιος Τζήμας.

 Ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίου και κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο ατομικό και το χάλκινο στο ομαδικό αγώνισμα. Λίγο πριν φύγει για το Ρίο, έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Lifo. 

  Ανάμεσα στα όσα είπε, δήλωσε και το εξής: "Το μεγαλύτερο λάθος είναι να εγκαταλείπεις". Αλήθεια πώς συνδέεται αυτό με το μάθημα των Θρησκευτικών μας, "Αγωνιζόμαστε με χαρούμενη διάθεση;"

Ο Γρηγόρης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1981 στο Βατούμι της Γεωργίας και το 1989 επέστρεψε μόνιμα με την οικογένειά του στην Ελλάδα. Σπούδασε στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Με τον αθλητισμό δεν είχε καμία σχέση, ήταν ένας συστηματικός θεατής. Το 2001 ήταν το έτος που αποφάσισε να ασχοληθεί πιο ενεργά. «Το άθλημα στο οποίο αγωνίζομαι σήμερα, το Μπότσια, δεν το γνώριζα καν. Μου το έμαθε ο προπονητής μου, ο Γιώργος Τζήμας ο οποίος με κινητοποίησε με σκοπό να συμμετάσχουμε στους Παραολυμπιακούς του 2004. Για μένα ήταν ένα μεγάλο όνειρο και όταν μου έγινε η πρόταση, δεν το σκέφτηκα καθόλου. Τελικά, τα καταφέραμε και πήρα την έκτη θέση, ενώ έναν χρόνο πριν, το 2003 στο Παγκόσμιο, ήμουν 37ος. Η επιτυχία στην Αθήνα, το 2004, μου έδειξε ότι ίσως κάτι μπορώ να καταφέρω. Όταν από την 37η θέση βρέθηκα στην 6η, κάτι σήμαινε αυτό, ίσως ότι η πρωτιά δεν ήταν μακριά. Έτσι, το 2005 σταμάτησα τις μεταπτυχιακές σπουδές και το 2006, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπότσια, πήρα το πρώτο διεθνές μετάλλιο, ασημένιο, και, τι σύμπτωση, πάλι στο Ρίο ντε Τζανέιρο» τονίζει. «Ο πρωταθλητισμός χρειάζεται αφοσίωση. Για να επιτύχεις πρέπει να κάνεις το άθλημά σου καθημερινότητα. Ανταγωνίζεσαι όλο τον κόσμο: ο Αμερικανός, ο Ρώσος, ο Κορεάτης, δεν συμμετέχουν για να χάσουν, απεναντίας προετοιμάζονται γι' αυτήν τη μοναδική μέρα που συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια» θα προσθέσει. Πηγή: www.lifo.gr