Σκόρπιες σκέψεις και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής στην τάξη!

  Είναι να απορεί κανείς με τα γεγονότα που συμβαίνουν στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια. Φέτος, η σχολική χρονιά ξεκίνησε με τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, ενώ κάποιες χρονιές έλειπαν εκτός από τους συναδέλφους και βιβλία. Πέντε χρόνια τώρα κάνουμε τον σταυρό μας το χειμώνα να μην έχει κρύο, γιατί πρέπει να κάνουμε οικονομία στο πετρέλαιο, ενώ ευτυχώς ηρεμήσαμε για λίγο με την Αξιολόγηση και την Αυτοαξιολόγηση, γιατί τα προηγούμενα δύο χρόνια τα πράγματα συχνά ξέφευγαν στους Συλλόγους. Ας μην συνεχίσω και ας περιοριστώ στο "κάθε πέρυσι και καλύτερα", νομίζω ότι τα συνοψίζει όλα!

  Πάμε τώρα στην πονεμένη ιστορία με τις Τ.Π.Ε στο ελληνικό δημόσιο σχολείο ή τουλάχιστον στα περισσότερα από όσα έχω υπηρετήσει μέχρι σήμερα. Μόνο ένα θυμάμαι να έχει οργανωμένο εργαστήριο Πληροφορικής σε αίθουσα που να χωράει ικανοποιητικά 17-18 μαθητές, αλλά και αυτό με παλιά μηχανήματα. Κατά τα άλλα το Ψηφιακό Σχολείο προχωράει και εμείς το κοιτάμε, εκτός και αν αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι...

   Μετά από μια δεκαετία, σχεδόν, έχω κουραστεί να κουβαλάω στην τάξη τον προσωπικό μου φορητό υπολογιστή ή στην καλύτερη του σχολείου μαζί με προτζέκτορα, ηχεία, καλώδια, μπαλαντέζες και πάει λέγοντας... Το Ψηφιακό Σχολείο εμπλουτίζεται με υλικό, συνάδελφοι ανεβάζουν συνέχεια εξαιρετικό υλικό στις σελίδες τους και εσύ αν έχεις διαδραστικό πίνακα στην τάξη, το αξιοποιείς πανεύκολα ή διαφορετικά κάνεις τον χαμάλη, όπως προανέφερα.

  Φέτος, σκέφτηκα να αξιοποιήσω στην τάξη έναν παλιό επιτραπέζιο υπόλογιστή, δωρεά μιας τράπεζας. Βρήκα, λοιπόν, μια οθόνη στο εργαστήριο, αγόρασα καλώδια VGA (προεκτάσεις και splitter), πήρε το σχολείο μια ασύρματη κάρτα δικτύου, τα έβαλα σε μια παλιά έδρα και αφού τα συνέδεσα, η τάξη μου απέκτησε έναν μόνιμο υπολογιστή. Το μόνο που μένει κάθε φορά είναι να πηγαινοφέρνω τον προτζέκτορα, αλλά χαλάλι. Τι είναι ένας προτζέκτορας, μπροστά σε όσα έπρεπε κάθε φορά να κουβαλάω; Ειδικά όταν εγκαταστήσω και το Ubuntu!!!