Ο
Νικόλαος Στέλλας, ο Παριανός ήρωας, γεννήθηκε το 1921
και πέθανε το 1944. Ήταν το πέμπτο παιδί του Γιακουμή Στέλλα και της Μαριγώ Κυδωνιέως. Το πατρικό του σπίτι βρισκόταν στους πρόποδες του
βουνού Στρούμπουλας, κοντά στο μοναστήρι του Αγ. Γεωργίου.
Κατά
τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Πάρος ήταν στην κατοχή
των Γερμανών, ο Νικόλαος Στέλλας συμμετείχε σε μια επιχείρηση εναντίον
των Γερμανών. Στις 14 Μαΐου του 1944 στη θέση Γλύφα, αποβιβάστηκε μια ομάδα Άγγλων κομάντος με σκοπό την καταστροφή του γερμανικού αεροδρομίου των Μαρμάρων.
Το βράδυ της επόμενης ημέρας άρχισε η επιχείρηση των Άγγλων, αλλά κάποιοι πυροβολισμοί που ακούστηκαν και μια φωτοβολίδα που έπεσε στη περιοχή του αεροδρομίου ανάγκασαν τους σαμποτέρ να αποσυρθούν. Οι Γερμανοί, όμως, κατάφεραν να συλλάβουν τον Στέλλα και τον υπέβαλαν σε φοβερά βασανιστήρια προκειμένου ομολογήσει τους συνεργούς του.
Εκείνος στάθηκε αλύγιστος και δεν έδωσε καμιά πληροφορία στους κατακτητές. Οι Γερμανοί μετά από δίκη αποφάσισαν να τον εκτελέσουν δια απαγχονισμού. Λίγο πριν την εκτέλεση ζήτησε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει. Τότε κάλεσαν τον ιερέα Παπα - Γιάννη Παπάζογλου. Ο Στέλλας είπε στον ιερέα να μεταφέρει στους γονείς του τη συγγνώμη του για τον πόνο που τους προκάλεσε. Ανήμερα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τον οδήγησαν με τα χέρια δεμένα στο ικρίωμα στην πλατεία του Τσιπίδου. Αφού απαγχονίστηκε εκτέθηκε σε δημόσια θέα για παραδειγματισμό στο μέρος όπου σήμερα βρίσκεται η προτομή του (έργο του γλύπτη Ν. Περαντινού).
Το βράδυ της επόμενης ημέρας άρχισε η επιχείρηση των Άγγλων, αλλά κάποιοι πυροβολισμοί που ακούστηκαν και μια φωτοβολίδα που έπεσε στη περιοχή του αεροδρομίου ανάγκασαν τους σαμποτέρ να αποσυρθούν. Οι Γερμανοί, όμως, κατάφεραν να συλλάβουν τον Στέλλα και τον υπέβαλαν σε φοβερά βασανιστήρια προκειμένου ομολογήσει τους συνεργούς του.
Εκείνος στάθηκε αλύγιστος και δεν έδωσε καμιά πληροφορία στους κατακτητές. Οι Γερμανοί μετά από δίκη αποφάσισαν να τον εκτελέσουν δια απαγχονισμού. Λίγο πριν την εκτέλεση ζήτησε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει. Τότε κάλεσαν τον ιερέα Παπα - Γιάννη Παπάζογλου. Ο Στέλλας είπε στον ιερέα να μεταφέρει στους γονείς του τη συγγνώμη του για τον πόνο που τους προκάλεσε. Ανήμερα των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης τον οδήγησαν με τα χέρια δεμένα στο ικρίωμα στην πλατεία του Τσιπίδου. Αφού απαγχονίστηκε εκτέθηκε σε δημόσια θέα για παραδειγματισμό στο μέρος όπου σήμερα βρίσκεται η προτομή του (έργο του γλύπτη Ν. Περαντινού).
Στη Δαμαλιά το 1977 χτίστηκε τύμβος 5 μέτρων βάσης και 5 μέτρων
ύψους προς τιμήν του. Αργότερα κοντά στο σπίτι του, στην ίδια περιοχή, έχτισαν ένα
εκκλησάκι, που λειτουργεί κάθε χρόνο το μήνα Μάιο, ενώ στη Μάρπησσα το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαΐου
γίνονται εκδηλώσεις στη μνήμη του.
Πηγή: Η ανάρτηση έγινε με πληροφορίες από το ιστολόγιο του Γυμνασίου Πάρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου