Moby-Duck: Η οδύσσεια και οι κίνδυνοι των χαμένων αντικειμένων στη θάλασσα.

  Πλαστικά παιχνιδάκια για μπανιέρες, χαμένα επί 20 χρόνια στη θάλασσα, συνέβαλαν αποφασιστικά στην καλύτερη γνώση των ωκεανών και την ανάπτυξη της ωκεανογραφίας. Υπογράμμισαν όμως και τον περιβαλλοντικό κίνδυνο από τα εμπορεύματα που χάνονται στη θάλασσα κατά τη μεταφορά τους, καθώς και τις σοβαρές συνέπειες αυτού του φαινομένου στη θαλάσσια ζωή.

  Τον Ιανουάριο του 1992, 29.000 πλαστικές πάπιες, βατράχια, χελώνες και κάστορες βρίσκονταν μέσα σε ένα κιβώτιο, πάνω σε ένα πλοίο που μετέφερε στις ΗΠΑ παιχνίδια κατασκευασμένα στην Κίνα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, με αφετηρία το Χονγκ Κονγκ, το κιβώτιο έπεσε από το κατάστρωμα στον Ειρηνικό Ωκεανό.

  Έκτοτε, τα πλαστικά παιχνίδια διέσχισαν δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Ορισμένα ξεβράστηκαν στις ακτές της Χαβάης και της Αλάσκας, ενώ άλλα εγκλωβίστηκαν στους πάγους της Αρκτικής. Τα παιχνίδια, στα οποία έχει δοθεί τώρα το όνομα «φιλικά πλεούμενα» αποτελούν τον πρωταγωνιστή βιβλίου με τίτλο «Moby-Duck». Το βιβλίο καταγράφει την οδύσσειά τους, αλλά και σημαντικές πληροφορίες για τα ρεύματα των ωκεανών. Τέλος, αποτυπώνει έναν σοβαρό – και σχετικά άγνωστο – περιβαλλοντικό κίνδυνο για τις θάλασσες: το μεγάλο αριθμό των αντικειμένων - απορριμμάτων που πέφτουν από τα φορτηγά πλοία.

  Κανείς δεν γνωρίζει τη συχνότητα απώλειας αντικειμένων στη θάλασσα, λόγω του απορρήτου στις δραστηριότητες της διεθνούς ακτοπλοϊκής βιομηχανίας. Ο συγγραφέας του βιβλίου, Donovan Hohn, δηλώνει πάντως πως οι ωκεανογράφοι υπολογίζουν τον αριθμό αυτό σε αρκετές χιλιάδες ετησίως. Ενώ ορισμένα αντικείμενα βυθίζονται, άλλα παραμένουν στην επιφάνεια των ωκεανών ή διαλύονται, θέτοντας σε κίνδυνο την άγρια ζωή, καθώς τα ψάρια τρώνε τα μικρά κομμάτια τους.

  «Έχω ακούσει ιστορίες για φορτία που χάνονται και είναι γεμάτα πλαστικές σακούλες», τονίζει ο Hohn. «Έχω ακούσει ακόμη για καφάσια γεμάτα τσιγάρα που πέφτουν από καταστρώματα πλοίων στη θάλασσα, τα οποία καταλήγουν φυσικά στα στομάχια των θαλάσσιων θηλαστικών. Στην πραγματικότητα, μία από τις υποσημειώσεις στο βιβλίο μου είναι μια λίστα των περιεχομένων στις κοιλιές νεκρών φαλαινών: ήταν γεμάτες σκουπίδια. Η ρύπανση από τα πλαστικά αποτελεί πραγματικό πρόβλημα. Είναι ένας από τους σοβαρότερους περιβαλλοντικούς κινδύνους των ωκεανών, αλλά είναι και ένας από τους περισσότερο ορατούς. Μπορεί, λοιπόν, να αποτελέσει ισχυρό σύμβολο για έναν λιγότερο ορατό κίνδυνο, όπως η υπεραλίευση ή η θέρμανση των ωκεανών».

  Η μοίρα των πλαστικών παιχνιδιών μελετήθηκε από ομάδα επιστημόνων, 6 μήνες μετά το ατύχημα, όταν άρχισαν να ξεβγάζονται σε μεγάλες ποσότητες στις ακτές της Αλάσκας, του Καναδά και τις βορειοδυτικές ακτές της Αμερικής. Λαμβάνοντας υπόψη το σημείο έναρξης των ταξιδιών τους και τα σημεία που κατέληξαν, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως υπάρχουν 11 μεγάλα συμπλέγματα ρευμάτων στους ωκεανούς του πλανήτη. Όπως εκτιμάται, περίπου 2.000 πάπιες κινούνται ακόμη στους ωκεανούς, έχοντας πραγματοποιήσει ήδη γύρω στους 6 κύκλους. Από τα στοιχεία αυτά, προκύπτουν πληροφορίες και για τη βιωσιμότητα του πλαστικού, καθώς παιχνίδια που βρέθηκαν στην Αλάσκα έπειτα από 19 χρόνια βρίσκονται σε πάρα πολύ καλή κατάσταση.

Πηγή: tvxs.gr