Το αρχαιότερο φαγοπότι οργανώθηκε πριν από 12.000 χρόνια!

  Οι γιορτές και τα «τσιμπούσια» αποτέλεσαν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρωπότητας, τουλάχιστον κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια. Αυτό ανακάλυψαν επιστήμονες μετά τον εντοπισμό στο Ισραήλ μια προϊστορικής ταφικής τοποθεσίας. 

   Στην τοποθεσία, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν ίχνη από φαγοπότι με συμβολική σημασία προς τιμή κάποιου ανθρώπου ή ενός γεγονότος τουλάχιστον πριν από 12.000 χρόνια, δηλαδή αρκετά προτού εμφανιστεί η γεωργία, περίπου πριν από 10.000 χρόνια.

  Η ανακάλυψη έγινε από Αμερικανούς ερευνητές υπό την αρχαιολόγο Νάταλι Μάνρο του πανεπιστημίου του Κονέκτικατ.   

  Τα ευρήματα εντοπίστηκαν σε συνεργασία με επιστήμονες του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ και η έρευνα παρουσιάστηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ.
  Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι κοινοτικές συνάξεις και οι γιορτές είχαν ξεκινήσει ήδη από τους κυνηγούς - συλλέκτες της Παλαιολιθικής περιόδου, πριν από 20.000 χρόνια.  

  Μάλιστα, σύμφωνα με τους μελετητές, οι γιορτές έγιναν συχνότερες κατά τη Νεολιθική περίοδο. Η Νεολιθική περίοδος ξεκινά πριν από 11.500 χρόνια. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν σαφή στοιχεία.  

  Το εύρημα στο βόρειο Ισραήλ - σε ένα σπήλαιο στην περιοχή της Γαλιλαίας που περιέχει οστά από ταφή 28 ατόμων - αποτελεί την πρώτη βέβαιη ένδειξη ότι τα "τσιμπούσια" είχαν ήδη αρχίσει πριν από τη μετάβαση των κυνηγών - συλλεκτών στην αγροτική ζωή.    

  Οι ερευνητές ξέθαψαν τα απομεινάρια από τουλάχιστον 71 χελώνες και τρία άγρια ζώα, που περιέχονταν σε δύο ειδικά διαμορφωμένες κοιλότητες στο έδαφος, καλυμμένες με ασβεστολιθικές πλάκες.  

  Τα κελύφη των χελωνών και τα οστά των ζώων έφεραν ενδείξεις ότι είχαν μαγειρευτεί και κοπεί, με στόχο να μοιραστούν για φάγωμα μεταξύ των ανθρώπων, πιθανότατα με την ευκαιρία κάποιας τελετουργίας για την ταφή μιας 45χρονης γυναίκας με κακή υγεία, που ίσως έπαιζε το ρόλο σαμάνου (μάγισσας- ιέρειας).  

  Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η ποσότητα του κρέατος που καταναλώθηκε, γύρω στα 17 κιλά, έφτανε για περίπου 35 ανθρώπου. Παρόλα αυτά δεν αποκλείουν αρκετά περισσότεροι να συμμετείχαν στη γιορτή.  

   Σύμφωνα με την Μάνρο, το εύρημα δείχνει τη σημασία αυτών των πρώιμων "συνεστιάσεων" για την κοινωνική συνοχή των προγόνων μας και την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού, ειδικά κατά την κρίσιμη μεταβατική φάση από τη ζωή του νομάδα στη στατική ζωή του γεωργού, ο οποίος καλλιεργεί φυτά και εκτρέφει ζώα στο πλαίσιο μιας μόνιμα εγκαταστημένης κοινότητας ανθρώπων. 

Πηγή: Ελευθεροτυπία