Ελλάδα 2010 μ.Χ.

Εν μεγάλη Ελληνική Αποικία, 200 π.Χ.

Οτι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία

δεν μέν' η ελάχιστη αμφιβολία,

και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Ομως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,

κ' ευθύς στο νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Εχουνε και μια κλίσι στις θυσίες

παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη

η κατοχή σας είν' επισφαλής:

ή τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.

Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,

κι' από την άλληνα την συναφή

κι' από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;

σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι' όσο στον έλεγχο σας προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι' όταν με το καλό τελειώσουνε την εργασία,

κι' ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,

να δούμε τι απομένει πια μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.

Ισως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα. Είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.

Εχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς η Αποικία.

Ομως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να τραβούμε εμπρός.

Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Σημ.: Το ποίημα έστειλε στην «Ε» ο τακτικός συνεργάτης της Μανόλης Γ. Δρεττάκης, προτείνοντας και τον τίτλο, με την παρακάτω σημείωση:

     Τον περασμένο Δεκέμβριο εκδόθηκε το βιβλίο της διακεκριμένης γλύπτριας Ασπασίας Παπαδοπεράκη (βραβευμένης το 2009 από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου της) με τίτλο «Ο επικούρειος ποιητής Κ. Π. Καβάφης». Το βιβλίο της καταλήγει με την παράθεση του εξαιρετικά επίκαιρου ποιήματος «Εν μεγάλη ελληνική αποικία, 200 π.Χ.» με το σχόλιό της: «ποίημα που συμβολίζει την οριακή στιγμή της ακμής προς την παρακμή».

Πηγή: Ελευθεροτυπία